________________
પરંતુ આ અલખયોગી તો અસમયે જ એક દિવસ ચાલી નીકળ્યાં, ૨ જી નવેમ્બર ૧૯૭૦ કારતક શુકલા બીજને દિને મહાજાગૃત પૂર્વસૂચિત, આત્મસમાધિપૂર્વક, પોતાની ચિરયાત્રાએ, ચિરકાળને માટે અનેકોને રોતાં-તડપતાં છોડીને અને અનેકોના આત્મદીપ પ્રજવાળીને ! આ અલખ અવધૂત યોગીને સદેહે નહીં, વિદેહે જ મળી-ઓળખીને અવધૂત સંત-કવિ શ્રી મકરંદ દવેએ તેમના આ આશ્રમ માટે ઠીક જ લખ્યું છે કે, "ભારતમાં આજે અઘ્યાત્મનો, સાચા અઘ્યાત્મનો દુષ્કાળ દેખાય છે ત્યારે કંપીના ખંડ રોમાં મને નવો પ્રકાશ દેખાઈ રહ્યો છે.”
॥ ૐૐ નમઃ ૫
જય જય તીર્થક્ષેત્ર હંપી
તીર્થંકર પ્રભુ મુનિસુવ્રતથી, ધન્ય થયેલ આ ધરતી, 'સદ્નકન્યા'ના સ્તોત્ર મહીં છે, ગાથા મંગલ કરતી, જય જય તીર્થક્ષેત્ર હંપી.... જ્યાં પદ ધરવા દેવ-મુનિગણ, સદા રહેતાં ઝંખી, જ્યાં ધૂન રટતાં, કલરવ કરતાં, ભકતમેળાનાં પંખી ! જય જય તીર્થક્ષેત્ર હંપી... આત્મશુદ્ધિ ને આત્મસિદ્ધિની, લાગી જેને લગની, એવા સાધક જાગૃત નરને, રહી સદાય નિમંત્રી, જય જય તીર્થક્ષેત્ર હંપી..... સાધક–સાથી, સંત-સાધ્વી, ધૂન મચાવે સંપી, "સહજાત્મ સ્વરૂપ" શ્રી પરમગુરુના નામમંત્રમાં જંપી, જય જય તીર્થક્ષેત્ર હંપી... નીચે તીર્થસલિલા વહેતી, તુંગભદ્રા સંસરતી "જ્ઞાન, યોગ ને ભકિત" ત્રિવેણી, ઉ૫૨ રહી છે વહેતી, જય જય તીર્થક્ષેત્ર હંપી......
સદ્ગુરુ ઉપકારી સહજાનંદઘનની
ભરી સદા જ્યાં મસ્તી, જય જય તીર્થક્ષેત્ર હંપી....... "દિવ્યદર્શી"
૧૧
