________________
ફરકવાની હિંમત પણ નહિ કરે! ને એક વાત કહું ? વ્હોટ્સ ધ લાઇફ ઇઝ? જિંદગી શું છે ? માત્ર આવવું અને જવું એ બે ક્રિયાપદો વચ્ચે જે ખાલી જગ્યા છે, શું એનું નામ જિંદગી છે ? ઇઝ ઇટ લાઇફ ?
ના.
પણ એ ખાલી જગ્યામાં જીવતા શ્વાસ ભરી દેવાનું નામ જિંદગી છે ! કોઈ પડેલાનો હાથ પકડીને બેઠો કરવાનું નામ જિંદગી છે ! કોઈનાં આંસુ લૂછવાનો રૂમાલ બનવાનું નામ જિંદગી છે ! ગલત માર્ગ પર ચાલ્યા જતા બાંધવોને સચ્ચાઈનો માર્ગ ચીંધવાનું નામ જિંદગી છે ! ને મને કહેવા દો કે જિંદગીની આ સાચી વ્યાખ્યા એમણે સાર્થક કરી છે ! મિત્રો, બધું જ બની શકે છે. સત્ય પણ સુપ્રતિષ્ઠિત થઈ શકે છે ! ને ઉન્નત માર્ગના આરોહક પણ બની શકાય છે. પણ શરત એક છે
ઇચ્છા ઈમાનદાર જોઈએ ! સત્યનો પાલવ ન છોડવાની પ્રતિબદ્ધતા જોઈએ !
અને એ કરી બતાવ્યું છે આ મહાયોગી શ્રીમદ્ બુદ્ધિસાગરસૂરિજીએ, વિજાપુરમાં પાટીદારના ખોરડે જન્મેલા. એક દિવસે માતા વૃક્ષની ડાળે ખોયું (હીંચકો) બાંધીને તેમાં પોતાના લાડલાને સુવાડીને ખેતરમાં કામ કરી રહ્યાં હતાં, ત્યાં જ અચાનક એક અદ્ભુત છતાં ભયપ્રેરક ઘટના બની. વૃક્ષની ડાળ પર થઈને એક સર્પ પછેડીના ખોયામાં ખડો થઈ ગયો! ફેણ ચડાવીને બાળકને દેશ દેવા તત્પર બન્યો!
સર્પની નજર બાળકની નજરને મળી.
વીસ પચીસ સેકંડ સુધી બંનેની નજરોનું સંધાન ચાલ્યું. પણ અચાનક શું થયું કે, ઝેરી સર્પ ફેણ નમાવીને દંશ દીધા વગર જ સડસડાટ ચાલ્યો ગયો! કેમ આમ બન્યું ? સર્પનો સ્વભાવ દેશ દેવાનો છે, તો પછી સ્વભાવની વિરુદ્ધ કેમ વર્યો ? દંશ કેમ ન દીધો ? કદાચ બંને વચ્ચે - બાળક અને સર્પ વચ્ચે કશોક આવો સંવાદ થયો હશે. અલબત્ત, અશબ્દ સંવાદ.
“પધારો, નાગદેવતા ! કેમ આવવું થયું ?' તને દંશ દેવા !”
109 D મહાયોગીનું શતપૂર્વ
