________________
(૧૯૯૯)
સાખી જન ભાણ અસ્ત થતાં, તિમિર મિથ્યાત્વ સઘળે જાગશે, કુમતિ કુશલ્ય જાગશે, વળી ચાર ચુગલ વધી જશે, ત્રિગડે બેસી દેશનાં દી જીનભાણ. વીર | ૪ |
સાખી મુનિ ચોદ સહસ્ત્ર છે તાહરે, વીર માહરે તું એક છે, રડવડતો મહને મુકી ગયા, પ્રભુ કયાં તમારી ટેક છે; સ્વપન્નાંતરમાં અંતર ન ધર્યો સુજાણ. વીર છે પ છે
સાખી પણ હું આજ્ઞા વાટ ચાલ્યો, ન મળે કઈ અવસરે, હું રાગ વશ રખડું નિરાગી, વીર શીવપુર સંચરે; હું વીર વીર કહું વીર ન ધરે કાંઈ ધ્યાન. વીર છે ૬
સાખી કર્ણ વીરને કેણ ગૌતમ, નહિ કે કોઈનું કદા, એ રાગ ગ્રંથથી છૂટતાં, ને જ્ઞાન ગૌતમને થતાં સુરતરૂ મણું સમ ગોતમ નામે નીધાન. વીર છે ૭.
સાખી કાર્તિક માસે અમાસ રાતે, અષ્ટ દ્રવ્ય દીપક મળે, ભાવ દીપક ત લેકે, દેવ દીવાળી ભણે; વિર વિજયનાં નરનારી ધરે ધ્યાન. વીર વેગે છે ૮
आदीश्वरनुं स्तवन
રાગ સિદ્ધાચલના વાસી શ્રી આદીશ્વર બાબા તુમસે લાખો પ્રણામ, તુમસે લાખે પ્રણામ. શ્રીઆપને યુગલ ધમનીવારા, નીતિ
