________________
૪૬૫
પ્રીઅર તમે, મુજને કીમ હોમીજેરે. ૨૩ કર્મ૦ રાજા કહે મુલ લીયે, મહારો નહિ અન્યાયરે, માતાપિતાએ તુને વેચીઓ, મે હોમવા આરેારા કર્મ. ગંગાદકે નવરાવીને, ગલે ઘાલી પુલની માલારે, કેસર ચંદન ચરચીને, બ્રાહ્મણ ભણતા તવ વેદોરે. પેરપા કર્મ0 અમર કુંમર મન ચીંતવે, મુજને સીખવીએ સાધુ, નવકાર મંત્ર છે મોટક, સંકટ સહ ટલી જાશેરે. પરદા કર્મ નવપદ ધ્યાન ધરતાં થકાં, દેવ સિંહાસણ કંપેરે, ચાલી આવ્યે ઉતાવલે, જીહાં છે બાલ કુમારો. પરા કર્મઠ અગ્નિ જાલા ઠંડી કરી, કીધે સિંહાસણ ચંગેરે; અમર કુમારને બેસારીને. દેવ કરે ગુણ ગમેરે. ૨૮ કર્મ એ રાજાને ઉંધે નાંખીઓ, મુખે છુટયાં લેહરે છે. બ્રાહ્મણ સહુ લાંબા પડ્યા. જાણે સુકાં કાઢેરે. અરલા કર્મ, રાજ સભા અચરજ થયી, એ બાલક કોઈ મોટોરે; પગ પૂજી જે એહના, તોએ મુવા ઉઠેરે. ૩૦ કર્મ બાલકે છાંટ નાંખીઓ, ઉ શ્રેણક રાજા; અચરી જ દીઠે મેટકો, આ શું હો કાજેરે. ૩૧ કર્મ, બ્રાહ્મણ પડીઆ દેખીને, લોક કહે પાપ રે; બાલહત્યા કરતા થકાં, તેહના ફલ છે એ હોરે. ૩રા કર્મ બ્રાહ્મણ સહુ ભેલા થયા, દેખે એમ તમાર, કનક સિંગાસણ ઉપરે, બેઠે અમર કુમારે. પા૩વા કર્મ રાજા સહુ પરીવારમું, ઉઠ તે તત કારે; કરજે કહે કુમર, એ રાજ્યરીધી સહુ તહારીરે. પ૩૪ કર્મ અમર કહે સુણે રાજવી, રાજમું નહિ મુજ
