________________
[१२] मुनि कहे इण नगरें धनवंतो, धनमित्र नाम सेठजी हतो । दुगंधा तस बेटी थई, कुब्ज कुरूपा दुर्भगा भई ॥ २ ॥ योवन वय धन देता सही, दुर्भगपणे कोई परणे नहीं। नृप हणता कौतव शिष्येण, राखी परणावी सा तेण ॥ ३ ॥ नाठो ते दुगंधा लही, दान दियंतां सा वरे रही। ज्ञानीने परभव पूछती, मुनि कहे रैवतगिरि तट हती ॥४॥ पृथ्वीपाल नृप सिद्धिमति, नारी नृप वनमा क्रिडती । राय कहे देखी गणवंता, तपसी मुनि गोचरीए जता ॥५॥ दान दीयां घर पाछा वली, तव क्रीडा रसे रीसे बली । मूर्ख पणे करी बलते हैये, कडयो तुबड मुनिने दीए । ६॥ पारणु करतां प्राणज गया, सुरलोके मुनि देवज थया । अशुभ कर्म बांध्यु ते नारी, जाणी नृप काढ़े पुर बारे |७|| कुष्ट रोग दिन साते मरी, गइ छठी नरके दुःख भरी । तिरीय भवे अंतरता लही, मरीने सातमी नरकमां गई ॥८॥ नागण करभी ने कुतरी, उंदर गिरोली जलो शुकरी । काकी चंडालण भव लहो, नवकार मंत्र तिहां सदही ॥६॥ मरीने सेठनी पुत्री भई, शेष कम दुगंधा थई । मांभली जाति स्मरण . लही, श्रीशु नवीर वचन सदही ॥१०॥
. ढाल तीसरी दुर्गधा कहे साधुनेरे, दुःख भोगवीया अतिरेक । करुणा करीने दाखोएरे, जिम जाए पाप अनेकरे ॥१॥