________________
૩૩૦ છે ચાલ છે ભેજાઈ રે, શેક– માતા-સાસુ –વવું, અડી માતા રે; ઈણી પરે ૫ટ સગપણ લહું નવભારે રે, સાધ્વીને વેશ્યા ઈરિયું અસમંજસ રે, ઢું ભાષે છે એ કિસ્યું છે ૭ છે.
ઉથ કિસ્યું ભાષે, લાજ ન રાખે, સાધવી વેશ્યાને કહે, મનુષમાંહિ ઠવિય મેલ્યા, તેહ વિતક સબ કહે ઈમ સુણિય ગણિકા, લીયે સંજમ, પાર પામી ભવતણે, સાધવી ઈમ ઉપદેશ કીધે, કરી ઉપકાર અતિ ઘણે. ૮ છે ચાલ સુણી પ્રભાવ રે, ઈણ પરે સહુ સંસારમેં, સંબંધે રે, એ સગપણ સંસારમેં, એકેકે રે, સગપણ દશ-આઠ ઈમ કહયા, ચિહું જણના રે, ગિણુતા ઈમ બહેતર થયા. એ ૯ છે કે ઉથલ થયા બહુતર ઇમ પડુતર, કહે જંબુ કુમાર એ, સંસાર વિષય વિકાર ગિરૂઆ, દુઃખના ભંડાર એક તેહ ભણે સંજમ, ગ્રહે પ્રભવે, સુખ તિણ પરે હલસે, કવિરાજ ધીર વિમળ સેવક, નય વિમળ ઉપદિશે. ૧૦ * ૩૪– શ્રી ધર્મો મંગલની સઝાય છે ધમે મંગલ મહિમા નીલે, ધર્મ સમે નહીં કેય; ધમેં તૂઠે દેવતા, ધમેં સવી સુખ હય. ધમે છે જીવ દયા નિત્યે પાલીએ, સંજમ સત્તર પ્રકાર બાર ભેદે તપ કરે, ધર્મ તણે એહ સાર. છે ધમે. ૨ છે. જેમ તરૂવર ને ફુલડે, ભમરો રસ લઈ જાય; તેમ સંતેષે આત્મા, કુલને પીડા નવી થાય. ધમ્મા ૩.
