________________
૧૬૭
કૈવલ જ્ઞાન જબુ લેઈ પહોંચ્યા, સાથે દશ જશ; તત્ત્વ નાણું તે ગાંઠે બાંધ્યું, લેઈ ગયા
પ્રભુ પાસરે.
॥ સાં॰ ૫ ૪ k મન પજવ અવિધ લેઇ નાઠે, ન રહ્યો પૂરવ જ્ઞાનરે; સહસ તેત્રીસ જોજન અધિક, સંશય ભજન વસે। દુરરે. ॥ સાં૦ | ૫ ગોવાળ આધારે ગાયા ચરે છે, આવે નિજ નિજ ઠામરે, તિમ જ્ઞાનાધારે જીવ તરે છે, પામે ભવ જલ પારરે. ॥ સાં॰ ॥ ૬ ॥ જિન પ્રતિમા જીન વચન આધારે, સઘળા ભરત તે આજરે; જીન આણાથી પ્રાણી ચાલે, તેહના ધન્ય અવતારરે, ૫ સાં॰ | ૭ | ભરત ક્ષેત્ર માંહિ તિર્થ માટા, સિધ્ધાચલ ગીરનારરે; સમેતશિખર અષ્ટાપદ આબુ, ભવજલ તારણ નાવરે. ॥ સાં૦ | ૮ | ભરત ક્ષેત્રમાં વારતા ચલ રહી, કપટી હીન આચારરે; સાચી કહેતાં રીસ ચઢાવે, ભાખે મુખવિપરીતરે. ॥ સાં॰ ! ૯ નહિ તુજ પથરે; આણાના ભારરે. ના સાં૦ | ૧૦ રા સૂત્રને ન્યાયરે; કાઢે છે વાંકરે.
સાં૦ ૫ ૧૧ ॥
વૈરાગે ખસીયા ને રાગે સીયા, ચાલે ચૈાગ્ય જીવ તે વિરલા ઉઠાવે, તુજ
શુદ્ધ પ્રરૂપક સમતા ધારી, ચાલે તેહના પણ છીદ્રને જીવે છે, ઉલટા
