________________
૧૨૦
નામા રૂઅડે અઝયણરે, કહેતાં કાતિ વદિ કહું પરઘડિરે, વીરજી પહોતા પંચમી ગતિ જ્યરે | વી. ૭૮ જ્ઞાન દીરે જબ દરે થયે રે, તવ કીધી દેવે દીવાની શ્રેણિ, તિમરે ચિવું વરણે દીવા કલારે, દિવાલી કહિયે છે કારણ તેણરે
વી. ! ૭૯ આંસૂ પરિપૂરણ નયણ મંડલેરે, મૂકિ ચંદનની ચેહમાં અંગરે, દિધે દેવે દહન સઘલે મિલિજીરે, હા ધિગધગ સંસાર વિરંગરે ! ૮૦
છે હાલ ૮ રાગ વિરાગ વંદીસું વેગે જઈ વરે, ઈમ ગૌતમ ગહગહતા; મારગે આવતાં સાંજલિઉં, વીર મુગતિ માંહે પેહતા; જિનજી તું મિસનેહી માટે મુજ મોકલીએ ગામરે અવિહડ પ્રેમ હતે તુજ ઉપરે, તે કિધ ટેરે જીનજી ! ૮ ! હા હા વીર કર્યો અણઘટત, મુજ મેકલ ગામે, અંતકાલે બેઠાં તુજ પાસે, હું સ્પે નાવત કામરે જીવ ૮૨ ચોદ સહસ મુજ સરિખા તાહરે, તુજ સરિખ મુજ તુ હિ; વિશવાસી વીરે છેતરીયે, તે શ્યા અવગુણ મુહિરે ! જીવ ! ૮૩ ! કે કેહને છેહડે નવિ વલગે, જે મિલતે હોએ સબલે; મિલતાસું જેણે ચિત્ત ચે, તે તિણે કર્યો નબરે | જીવ ! ૮૪ નિકુર હૈડાં નેહ ન કીજે, નિસનેહી નર નીરખી; હૈડાં હેજે મિલે જિહાં હરખી, તે પ્રીતલડી સરીખિરે જી ! ૮૫ તે મુઝને મનડે નવિ દીધો મુજ મનડે તે લીધે; આપ સવારથ સઘલે કીધે, મુગતિ જઈને સિદ્ધરે ! જી ! ૮૬ આજ લગે તુજ મુજસુ અંતર, સુપનંતર નવિ હું તે; હૈડા હેજે હિયાલિ ઈડી, મુજને મુકે શેવ તેરે ! છ ! ૮૭ કે કેહશું બહુ પ્રેમ મ કરશે, પ્રેમ વિટંબણુ વિરૂઈ પ્રેમે પરવશ જે દુઃખ પામે. તે કથા ઘણું ગિરૂઈ રે જી ! ૮૮ નિસનેહી
