________________
સજઝાય સંગ્રહ
૨૨. શ્રી. સાસુ વહુની સજઝાય દુ—શ્રી શંખેશ્વર પાય નમી, સમરૂં સરસ્વતી માય; મહેર કરે મુજ ઉપરે, મુરખ મન હરખાય. ૧ અલપ બુદ્ધિ છે માહરી, પણ કીધી મુજ સુહાય; ઢાળ કહુ સાસુ વહુ તણી, સાંભળે સહુ સુખદાય. ૨
ઢાળ પહેલી જંબુદ્વિપના ભરતમાં જે, નયરી થરાદમાંય મેરે લાલ, રાજ્ય કરે રજપુત રાજવી, વાઘેલા ભીમસીંહ ત્યાંય મેરે લાલ. બડ ખડ બોલે ડોકરી. ના વરણ અઢાર વસે તિહાં, શ્રાવક સુખી ધનવાન મેર લાલ, અચરિજ એક ગામ દેખીયું, સાંભળે થઈ સાવધાન મેરે લાલ. બ૦ જેરા એક દીન ઘરમાં ડેકરી, બેઠી કરે રે વિચાર મેરે લાલ, ઘર ઉચેરા વળી ગયા, કહે વહુને તેણીવાર મેરે લાલ. બ૦ ૩ ઘર આંગણું ભાંગીયું, ભીંતે પડી જાય મેરે લાલ, પરદેશી પરૂણું આવશે, પૂછે ઉત્તરશે અપાય મેરે લાલ. બ૦ મજા માસું પજુસણ ઉતર્યા, દશરા દીવાળી જેવે કેણુ વાટ મેરે લાલ, ઘર શોભા હવે દીજીએ, ડેકરી ઘડે નવા ઘાટ મેરે લાલ. બ૦ પા વહુને કહે વહેલી ઉઠશે, જાજે ફરવા શહેર મેરે લાલ, છાણ માટીના ટેપલા, ભરી લાવજે વહેલી ઘેર મેરે લાલ. બ૦ દા વહુ સાસુને એમ કહે, જીવ અનંતા હાય મેરે લાલ; તે કેમ છાણ માટી લીજીયે, બાંધે કર્મ કેણ મેરે
