________________
શ્રી પ્રાચીન સ્તવનાદિ સંગ્રહ
૧૮૯
દેખી દેખી લેયણ ઠરે, સુનંદા નારી બાળ લાલ રે ? માગે તે શ્રાવકા કને, મુજ અંગજ દ્યો સાર લાલ રે, સ. ૪ તે કહે અમહે જાણું નહીં, તુજને કિણ દેવરાય લાલ રે, દીધું છે એ પાલવા, અન્ડ ને શ્રી ગુરૂરાય લાલ રે, સ. ૫ ન કારે સુણી તે થઈ, નારી સુનંદા નિરાશ લાલ રે, સાખા ભ્રષ્ટ મર્કટ પરે, થઇ જિનહર્ષ ઉદાસ લાલ ૨. સ. ૬.
ઢાળ ૧૦ મી (સાસુ શીખ દે છે વહુ વારૂએ રાગ) તિહાં થકી ગુરૂ પાંગર્યાજી, વિચરે દેશ મઝાર વજ થયે એક વરસનેજી, ફરી આવ્યા તિણી વાર ૧ સુનંદા માગે પુત્ર રત્નને, ધનગિરી મુનિવરને કહે છે, સુત વિણ ન રૂરી અન્ન સુનંદા. ૨ બોલી ફેગટ બેલ માંજી, રેતાં ન આવે રાજ; સાક્ષી દેઈ માગતાં, તુજને ન આવે લાજ. સુનંદા૩ ઝઘડો માંહો માંહે કરજી, સાધુ સુનંદા નારા બાળ વજી લેઈ કરી, આવ્યા નૃપ દરબાર, સુનંદા. ૪ વાગે પાસ રાજા તણેજી, રહી સુનંદા તામ; ' ' શ્રી સંઘ બેઠે દક્ષિણેજી, વજ લેવાને કામ. સુનંદા. ૫ બોલાવે બાળક ભણીજી, જાશે જેહને પાસ; રાય કહે સુત તેહને, એહજ ન્યાય વિમાસી. સુનંદાટ ૪ રાય સુનંદાને કહેજી, બાઈ તું એને બેલાય; નૃપ વચને બોલાવીએજી, કહે જિનહિ માય: સુનંદા. ૭
