________________
૧૭૨
સજઝાય સંગ્રહ
૧૫ શ્રી સુબાહુકુમારની સજ્ઝાય
હવે સુબાહુકુમાર એમ વિનવે, અમે લેઇશું સજમભાર,
માડી મારીરે,
મા મે વીર પ્રભુની વાણી સાંભળી;
તેથી મે' જાણ્યા અથીર સંસાર,
માડી મારીરે, હવે હું નહિ રાચું. આ સસારમાં. અરે જાયા, તુજ વિના સુનાં મંદિર માળીયાં, તુજ વિના સુનારે સંસાર, જાયા મારારે, કાંઇ માણેક—માતી–મુદ્રિકા, કાંઇ ઋદ્ધિ તણેા નહિ પાર; જાયા મારારે, તુજ વિના ઘડી એક ન નિસરે.
અરે માડી તન ધન જોખન કારમું, કારમા કુટુંબ પરિવાર; માડી મેરી રે, કારમા સગપણમાં કાણુ રહે, એ તા જાણ્યા અસ્થિર સંસાર, માડી મેારીરે૦
3
અરે જાયા સયમ પંથ ઘણા આકરા, જાયા વ્રત છે ખાંડાની ધાર; જાયા મારારે, ખાવીસ પરિષદ્ધ જીતવા, જાયા રહેવું છે વનવાસ, જાયા મારારે, તુજ વિના ઘડી એક ન નિસરે.
અરે માજી, વનમાં રહે છે મૃગલાં;
તેની કાણુ કરેરે સંભાળ, માડી મેરીરે. વન મૃગલાં પેરે ચાલતુ', અમે એકલડા નીરધાર. માડી મેારીરે, હવે હું નહિ રાચું આ સંસારમાં.
હાંરે માજી નરક નિગેાદમાં હું ભમ્યા, ભમ્યા ભમ્યા અન’તી વાર; માડી મારીર, છેદન ભેદન મેં ત્યાં સહ્યાં,
