________________
શ્રો પ્રાચીન સ્તવનાદિ સ’ગ્રહ
ઢાય પગ પહેરી ૨ પાવડી, વશ ચઢયા ગજગેલ, નોંધારા થઈ નાચતા, ખેલે નવ નવા ખેલ.
નટડી ર’ભારે સારિખી, નયણે દેખરે જામ; જે અંતેઉરમાં એ રહે, જનમ સફળ મુજ તામ. ૩૦ ૮ ઈમ તિહાં ચિતે ૨ ભૂપતિ, લખ્યા નટવીની સાથ; જો નટ પડે રે નાચતા, તેા નટડી કરૂ' મુજ હાથ. ક૦ ૯ કર્માં વશે ૨ હું નટ થયા, નાચું છુ નિરાધાર; મન વિ માને ૨ રાયનું, તેા શું કરવા વિચાર. ક૦૧૦
૩૦ ૧૧
દામ ન આપે રૂ ભૂપતિ, નટે જાણી તે વાત; હું ધન વાંધ છું. રાયનું, રાય વાંછે મુજ ઘાત. દાન લહુ જો રાયનું, તેા મુજ જીવિત સાર; ઈમ મનમાંહે રે ચિતવી, ચઢિયે ચાથી ૨ વાર. કર્મ ૦.૧૨ થાળ ભરી શુદ્ધ મેદકે, પદ્મણી ઉભી છે ખાર;
ચા લ્યા કહે છે લેતા નથી, ધન ધન મુનિ અવતાર. ક૦ ૧૩
૧૭૧
૩૦૭
એમ તિહાં મુનિવર વહેારતા, નટે દેખ્યા મહાભાગ; લિગ ધિગ વિષયારે જીવને, ઇમ નટ પામ્યા વૈરાગ. કર્મ ૦ ૧૪ સંવર ભાવે ? કેવળી, થયા તે કમ ખપાય; કેવળ મહિમારે સુર કરે, લબ્ધિવિજય ગુણુ ગાય. ક ૦ ૧
