________________
૧પપ
તીહાં રાણી પશ્ચીમ રાણી પેખે, સુહણાં ચેદ વિશાળ તસ કુખે અવતરશે જીનપર, જીવ દયા પ્રતિપાળ,
અથ સુપનની ઢાળ ઊલાલાની પહેલે ગજવર દીઠે, મુજ મુખ કમલ પઈ ઠે; બીજે વૃષભ ઉદાર, દીઠે અતી સુકુમાર, ત્રીજે સીહ સંપુર, મહી મંડલ માંહી સુરે,
થે લકમીએ દીઠે, રતન કમલે એ બેઠી, ઉર ઉતરતી એ માલા, કુસુમની ઝાકઝમાલા; છકે પુનમચંદે અમીય ઝરે સુખકદે. તેજે તપતે એ ભાણુ, કરતો સફલ વહાણ દવા ઉતરતી આકાશે, લેડતી અંબર વાસે. કણુય કલસ સીરે કરી, અમીય મહારસે ભરીયે દસમે પા સરોવર, દીઠે વામાદેવી મનહર, ખીર સમુદ્ર ઘરે આયે, મુજ મન સયલ સુહા, છંડી નીજ નીજ ઠામ, આવ્યું આવ્યું અમર વીમાન પિછી પેખી યેશુ નીરાસી, સગપણ ચઢી આકાસી; જલણ જલતે એ દખીણું જાગી વામા દેવી તખીણ. તે દેખી રાણે જાગ્યાં કંથ તણે પાયે લાગ્યાં રાજા મન સુખ પાવે સુપન પાઠકને તેડાવે. શુભ દીન જનવર જનમ્યા, છપ્પન દીસી કુમારીએ પ્રણમ્યા;
