________________
મુનિવર તિહાંચી સંચર્યા, આવ્યા કંચનપુરિમાંહિરે લાલા:: રાજા રાણી પ્રેમશું;
બેઠા ગોખે ઉછાહરે લાલા. મુનિર ૬ રાજરાણું મુનિ દેખીને, આંસુડે પુઠી ધાર રે લાલા; રાજા મન રાખી કેપીયે,
સહી એહને પુરવ જાર રે લાલા. મુનિર ૭ હરે રાજેસર ગયો શ્યાવાડીયે,
તેડાવ્યા રાષિને ત્યાંહી રે લાલા; ખાણ ખણવી ઉડી ઘણી, બેસાર્યા ષિને માંહિ રે લાલા. મુનિ, ૮
દહે રાજા ક્રોધે ધમધમે, રુષિ ઉપર ધરે રેષ; હુકમ કરે સેવક પ્રત્યે, મુનિ ઘરે સંતેષ. ઝાલો એહ પાખંડીને, કહે નયરથી બહાર, પૂર વટહ્યું એણે પાપીએ, દીયે એહને માર. તવ સેવક પકડી તિહાં, લાવે રાય હજુર, રાજા દેખી તેહને, કહેતે વચન કહેર, અરે પાપી પાંખડીયા,તું મિ આવ્યું આહિં; દુરાચારી તું બેઠે, હવે જાઈશ યાંહિ. લાઠી મુકીએ તાડત, કરતે ઘણું પ્રહાર; મુનિવર સમતા ગુણભર્યો લેતે ભવજળ પાર.
હાલ ૪થી. અણસણ ખામણું કરે મુનિવર તિહાં, સમતા સાયર ઝીલે, લાખચોરાશી જીવની ખમાવે, પાપ કરમને પીલે રે; મુનિવર તું મેરે મન વસીયે, હૃદયકમળ ઉલ્લસિયો રે. મુ૦૧.
