________________
[ ५५ ]
(२) तमे जोजो जोजो रे वाणीनो प्रकाश तमे जोजो उठे छे अखण्ड ध्वनि जोजने संभलाय, नर तिरि देवा आपणी, सहु भाषा समजी जाय, तमे० ॥१॥ द्रव्यादिक देखी करीने, नय निक्षेपे जुत्त; भंगतणी रचना घणी, कांई जाणे सहु अद्भुत, तमे० ॥२॥ पय क्षुधा ने इक्षु वाणी हारी जाये सर्व; पाखण्डी जन सांभलीने मूकी दिये गर्व, तमे० ॥३।। गुण पांत्रिश अलंकारी, अभिनन्दन जिन वाणी; शंसय छेदे मन तणा, प्रभु केवलज्ञाने जाणी, तमे ॥४॥ वाणी जे नर सांभले ते, जाणे द्रव्य ने भाव; निश्चय ने व्यवहार जाणे, जाणे निज परभाव, तमे ॥५॥ साध्य साधन भेद जाणे, ज्ञान ने आचार; हेय ज्ञेय ने उयादेय जाणे, तत्वातत्व विचार, तमे० ॥६॥ नरक स्वर्ग अपवर्ग जाणे, थिर व्यय ने उत्पाद; रागद्वेष अनुबंध जाणे, उत्सर्ग ने अपवाद, तमे ॥७॥ निज स्वरूपने ओलखीने, अवलंबे स्वरूप; चिदानंदधन आत्म ते, थाये जिन गुण भूप, तमे० ॥८॥ बाणी थी जिन उत्तम केरा, अवलंवे पद पद्म; नियमा ते परभाव तजीने पामे शिवपुर सट्म, तमे ॥६॥