________________
પ્રશ્નકર્તા ઃ એ અહીંયા દે એવું હવે થોડું કરી આપે.
દાદાશ્રી : એ તે એમને શું કહેવું કે ભઈ, મને આપ. તમારે ના નાખવા હોય તે ના નાખ. મારે મારું કરી લેવું છે.
પ્રશ્નકત : એમ ન આપે. એ તે કહે “તારે શું કરવું છે? આ બધું તારું જ છે ને ? તારે શું કરવું છે ?'
દાદાશ્રી : આપણે અહીંથી મેલે જતી વખતે, ત્યાં એમના દશન કરતી વખતે ત્યાં આપણે શું કરવું ? કંઈક તે જોઈએ કે ના જોઈએ ? એવું કહેજે ને સમજણ પાડજે. મને કંઇક આપે તે હું મૂકે. એ ગાંઠ બધી લેભની છે ને એ એમ ઓગળે એવી નથી. એ પતે વડોદરા કહેતા હતા કે મારે દસ આપવા છે પણ ત્યારે હશે નહિ. એટલે પાંચ જ લઈને આવ્યા હશે, એવું બધું. હું જાણું કે આ લેભની ગાંઠ છે ધીમે ધીમે જાય છે. મેં કહ્યું એમને. એ કહે મારે ઉતાવળ કશી નથી ! અહીં શેની ઉતાવળ છે ? પણ શેઠ આમ હવભાવના બહુ સારા છે. પણ આ ગાંઠ છે ને એ જાય નહિ ?
જે કારણ કે આપણે તે અહીથી સીમંધર સ્વામી પાસે જ જવાનું છે. આ એક અવતારી થઇને ત્યાં દર્શન કરવાના છે. તે અહી આગળ એમનું દેરાસર થાય એમાં એમના માટે જે કશું ના થયું છે તે આપણી ભૂલ જ છે ને ? એ બને તે કરવું.
સરપ્લસ નાણું જે હેય, તે જ સ્વીકાર્ય
એ તે આપણે ત્યાં રૂપિયા લખાવવા આવ્યું, મેં એને કહ્યું. તારે રૂપિયા નહિ લખાવવાના. તારે કમાયા પછી મને દેખાડવા પછી રૂપિયા લખાવજે. ભેળો માણસ આમ હોય તે બધા આપી દે. એને અમે ના પાડી. કેટલાક માણસને અમે ના પાડીએ. આપેલા પાછા આપી દીધા બધાંને હોય તે જ આપવું. મારે કયાં લેવાના છે ? મંદિર માટે છે. હોય તે જ આપવું. બે વખત પાછા કાઢેલા. તેય લેવા પડયા હતા. બહુ મંડેલા. પાંચેક હજાર લેવા પડયા હતા.
| કિંમત છે ભાવનાની
એક ભાઈ કહે છે, “દાદા, મારે દેઢ લાખ રૂપિયા આપવા છે પણ મારી પાસે છે નહિ તે શું કરું ?” ત્યારે મેં કહ્યું “એવું નથી. તને રસ્તે કરી આપું. પાંચ વર્ષે થઈને આપજે. ત્રીસે પંચે દેઢ”
બાકી એટલા હોય તે અપાય મારાથી. ત્રીસ હજાર હોય તે આપી દઉં.” એ ભાઈએ કહ્યું. મેં કહ્યું, “જા પાંચ વરસ થઈને આપજે, અને