________________
35
(87)
केवलकमला दिनकरूं, शासनपति प्रभुवीर, एकवीश सहसवरस लगे, शासन अविचल धीर ||१|| चैत्र - सुदि तेरस निशि, जन्म्यां जगसुखकार, तीनलोक उद्योतकरे, सकलजीवहितकार ॥२॥| तीन नरकलगे वेदना, देवे परमाधामी, कर्या कर्म सहु अनुभवे, कोई नही विशरामी ||३|| सर्वे नरकना नारकी, मांहोमांहे लडे धाय, भेदन - छेदन दुःखघणां, दुष्टकरम सुखदाय ॥४॥ वीज जबूकवानीपरे, साते नरक मोझार, ते समये उद्योतथी, सहुने होय विचार ||५|| नारकजीव सुखीया थयाए अंतरमुहूरत एक, दीपविजय कवि इमकहे, वीरजन्म सुविवेक ||६||
(88)
देव तणो विमान छोडी, जिनजी जब च्यवन लहे । अंधकारनुं शासन तुटेने, तेज धारा बहु वहे; बत्रीश लाख विमान मालिक, सौधर्मेन्द्र देखता, सात पगलां सामे चाली, शक्रस्तवथी सेवता ॥ १ ॥ गजवर वृषभने सिंहवळी लक्ष्मी स्वपने देखता, फूल केरी माळा देखी, चंद्र सूरज आवता; वनराज मध्ये शोभतो ते धजा देखे आठमो, पूर्ण कळशो आगळे ने, पद्म सरोवर दशमे ॥२॥ रत्नाकर विमल वरी, राशी तिहां रत्नो तणी, धूम सेर विण अग्नि जातो, निजमात केरो मुख भणी, च्यवन कल्याणक समे, जिन मात सविए देखती, धर्म रत्न पसाय पामी, वाणी जिन गुप्प गावति ॥ ३॥
(89) दिपावलीनुं चैत्यवंदन
.
मगध देश पावापुरी, प्रभु वीर पधार्या; सोल पहोर दिओ देशना, भविजीवने तार्या. १ भूप अढार भावे सुणे, अमृत जैसी वाणी; देशना देता रयणीओ, परण्या शिवराणी. २ राय उठी दिवा करे, अजवालाने हेते; अमावास्या ते कही, ते दिन दिवा कीजे; ३ मेरु थकी आव्या इंद्र, हाथे लई दीवी; मेरइया दिन सफल ग्रही, लोक कहे सवि जीवि. ४ कल्याणक जाणी करी, दिवा ते कीजे; जाप जपो जिनराजनो, पातिक सवि छीजे. ५ बीजे दिन गौतम सुणी, घर होशे क्रोड कल्याण ६ सुरनर किन्नर सहु मिली, गौतमने आंपे; भट्टारक पदवी भली, सहु साखे थापे ७ जुहार
