________________
484
तिहां टळवलेरे, महेर न आवे तास. दीये च० ५ दांत विचे दिये दश
आंगुलीरे, फरी फरी लागे रे पाय; वेदना सहेता काळ गयो घणो रे, हवे ओ सह्यो न जाय. च० ६ जीहां जाय तिहां उठे मारवारे, कोईन पूछे रे सार; दुःख भरी रोवे दीनपणे करीने रे, निपट हैयानी धार. च० ७
(ढा. ४) परमाधामि सुर कहे, सांभळ रे तुं भाई; कियो दोष अमारडो रे, निज देखो कमाइ. परमा० १ पाप करम किधां घणां, बहु जीव विणास्या; पीडा न जाणी पर तणीरे, कुडा मुखे भाख्या. परमा० २ चोरी लाव्या धन पारकुं, सेवी परनार; आरंभ काम कीधा घणा, परिग्रहनो नही पार. परमा० ३ निशि भोजन कीधा घणारे, बहु जीव संहार; अभक्ष अथाणां आचर्या, पातिकनो नहि पार. परमा० ४ मातपिता गुरु ओलव्या, किधा क्रोध अपार; मान माया लोभ मन वस्यारे, मति हीण गमार. परमा० ५।
(ढा. ५) (राग : सिद्धारथ राय कुल तिलोए) इम कही सुर वेदना, वळी उदेरे तेहतो; खिला कांटाळा वजा तणो, तिहां पछाडे देहतो. १ तृषा वशे तातो तरुओ, मुखमां घाले तामतो; अग्नि गरम करी पूतलीओ, आलिंगन दे जामतो. २ सयल वदन भरे ओ, जीभ करे शतखंडतो; ओ फळ निशि भोजन तणांओ, जाणे पाप अखंडतो. ३ अति उनो अति आकरो, आणे तातो तीरतो; ते घाले तस आंखमांओ, काने भरे कथीरतो. ४ काला अधिक होय बिहामणा ओ, हुंडक संठाण तो; ते दिसे दीन दयामणो ओ, वळी नीराधार प्राणतो. ५
(ढा. ६) इणी परे बहु वेदना सहि चित्त चेतोरे, वसता नरक मजार, चतुर चेतोरे; ज्ञानी विण जाणे कोई, चित्त० कहेतां न आवे पार. चतुर० १ दश द्रष्टांते दोहीलो, चित्त० लाधो नर भवसार; चतुर० पाम्यो अळे हारी गयो. चित्त० करज्यो अह विचार चतुर० २ सुधो संजम आदरो, चित्त० टाळो विषय विकार. चतुर० पांचे इंद्रिय वश करो, चित्त० जिम होये छुटकबार. चतुर० ३ निंदा विकथा परिहरो, चित्त० आराधो जिन धर्म चतुर० समकित रत्न हैये धरी, चित्त० भांजे मिथ्या मुर चतुर० ४ वीर जिणंद पसाउले, चित्त० अहिपुर नगर मोझार; चतुर० स्तवन रच्यो रळियामणो, चित्त० ए छे परम उदार. चतुर० ५
