________________
469
वोळावी बेटी बहु आडंबरे लो, ॥३॥ हारे मारे रोहीणी राणी भोगवता सुख भोगजो, आठ पुत्रने चार पुत्री सोहामणी रे लो, हारे मारे आठमा पुत्रनुं लोकपाल छे नाम जो, ते खोळे लई बेठी गोखे भामीनी रे लो ॥४॥ हारे मार एहवे कोई नगर वणीकनो पुत्रजो, आयुक्षयेथी बालक मरणदशा लहे रे लो, हारे मार मातपितादिक सहु तेहनो परिवार जो, रडतो पडतो गोख तले थईने वहे रे लो, ॥५॥ हारे मारे ते देखी अति हर्षीत रोहिणी तामजो, पियुने भाखे ए नाटक कुण भातिनुं रे लो, हारे मारे दिप कहे ए पूरव पून्य संयोगजो, जन्म थकी नवि दिठं दुःख कोई जातनुं रे लो, ॥६।।
(ढाळ २) पियु कहे जोबन मद माती, सहुने सरखी आशाए, ए बालकना दुःख थी रोवे, तुजने होवे तमासा, बोलो बोल विचारी राज, एम केम कीजे हांसी, ॥१॥ तव राणीने रीस करी खोलेथी, पुत्रने खेंची लीधो, रोहीणी राणी नजरे जोतां, गोखेथी नांखी दीधो, बोलो० ॥२॥ ते देखी सहु अंते उरमां, सज्जने पोकार कीधो, रोहीणी एम जाणे के बालक, कोईक रमवा लीधो, बोलो० ॥३॥ नगर तणे रखवाले देवे, अधर ग्रह्यो तिहां आवी, सोनाने सिंहासन स्थाप्यो, आभूषण पहेरावी बोलो० ॥४॥ नगर लोक सहं भाग्य वखाणे, राजा विस्मय थावे, दीप कहे जश पून्य सखाइ, तिहां सहु नवनिधि थावे, बोलो० ॥५॥
(ढाल ३) एक दिन वासुपूज्य जिनवरना, अंते वासी जिनराज वाला, रूपकुंभने सुवर्णकुंभजी, चउज्ञानी भवजहाज व्हाला, रोहीणी तप जग जयवंतु, ॥१॥ पाउधार्या प्रभु नयर समीपे, हरख्यो रोहीणी कंत व्हाला, सहु परिवारशुं पदयुग वंदे, निसुण्यो धर्म एकंत व्हाला, ॥२॥ करजोडी नृप पुछे गुरुने, रोहीणी पून्य प्रबंध व्हाला, शुं क्रीधु प्रभुः सुकृत तेने, भाख्यो तेह संबंध व्हाला, ॥३॥ गुरु कहे पूरव भवमां कीg, रोहीणी तप गुण खाण व्हाला, तेथी जन्म थकी नवी दीर्छ, सुख दुःख जाण अजाण व्हाला, ॥४॥ भाखशे गुरु हवे पुरव भवनो, रोहीणीनो अधिकार व्हाला, दीप कहे सुणजो एक चीते, कर्म प्रपंच विचार व्हाला, ॥५॥
(ढाल ४) गुरुकहे जंबुद्विपे भरतमां, सिद्धपुर नगर मोझारजो, पृथ्वीपाल नरेश्वर राजा, सिद्धि मति तस नार राजन सुणजोरे, कांइक
