________________
358
जयनाद कराया, वैभव मा संसारको प्रभु
वाराणसी आया, स्वर्गेथी च्यवी दशमे भवे पार्थ कहाया; अश्वसेन राजा कुले, जयनाद कराया, वैभव भर्या संसारनो प्रभुओ किधो त्याग. ॥८॥ संसार कारागारनी सौ बेडीओ तोडी, वैराग्यनी हाकल करी मोहहांडीओ फोडी, सिद्धि वधु साथे तमे शुभ प्रीतने जोडी, तोड्यां अने मोड्यां सहु संसारना विखवाद. ॥६॥ मोक्षे गया जिन आप मूकी जीवोने अनाथ, विकराळ आ संसारमाथी रुडो गयो संगाथ; मुनि भद्रगुप्त कहे तारजो जगनाथ, निवारजो संसारनां रखडेलनो सहु थाक. ॥१०॥
(2) पार्श्वनाथ जिन स्तवन (राग : रमैय्या वता मैया)
शंखेश्वर साहिब देवा, आपोने शिवना मेवा, घरवास तजी; प्रभु पार्श्व भजी, तमे मुक्ति पुरी महेमान थाशो, जिन दामोदर, वाणी शिवंकर, सुणी अषाढी श्रावक चित्त हस्यो, प्रतिमा ते करावे पारस नाम धरावे, आ० ॥१॥ भाव हैये भरी, पुष्प अर्चन करी, गीत गातो पारसनुं नाम स्मरी, गमे नहि संसार अने लागे असार, धून पारसनाथनी चित्त धरी, स्वर्गवास थयो वैमानिक भयो...आ० ॥२॥ उपयोग मूके प्रतिमा न भुले, लावे स्वर्गे पूजे खुब प्रेम धरे, सूर्य-चंद्र विमान, त्यां शोभे भगवान, देवो पार्थ प्रतिमानी सेवा करे, पाताले पण पधार्या, देवोना दुःख निवार्या..आ० ॥३॥ युद्ध जाम्युं महा, यदु सैन्य तिहां, जरासंघ झुझे रणवीर बनी, “जरा' विद्या मूके, यदु सैन्य उंघे, कृष्ण मुंझाणा हवे कोण धणी? नेमिश्वर बोल्या वीरा, डरो ना कोई जरा..आ० ॥४॥ पार्थ प्रतिमा लावो, स्नात्र जल छांटो, जरा टळशे पलकमां सैन्य तणी, कृष्ण अठ्ठम करे, महेर पद्मां करे, लावी आपे प्रतिमाने पार्थ तणी, पूजीने पारसनाथ, बन्या यादव सनाथ..आ० ॥५॥ कृष्ण शंख फुके, सहु लोक जागे, गाम शंखेश्वर त्याही ज वसे, चैत्य सोहे अनूप, आवे केईक भूप, पूजे पार्थ प्रतिमा पाप खसे, अनूपम झाकझमाळ, प्रतिमा तेज अपार..आ० ॥६॥ चित्त निर्मळ रहे, देव दानव चहे, शिवराज मळे जे पार्थ भजे, ज्ञानदिप जले, अज्ञान टळे, जे बीजा देवो ने दुर तजे, शंखेश्वर पार्श्वनाथ, करजो भवमांसाथ..आ० ॥७॥ प्रेम-भानु उद्योत, थयो भव्य विनोद, गीत आनंदनां गवाई रह्यां, भद्रगुप्त कहे पार्थसेवा लहे, तेना दुःख सदाये दुर गयां, भजीलो पारसनाथ, भमोना कोई अनाथ..आ० ॥६॥