________________
335
सीमा मटा मन
भठ पडयुं मारुं परणवू रे, भठ्ठ पड्यो संसार रे. ॥६॥ न काढ्या ससराजीना घुमटा रे, न पडी सासुने पाय रे, न खम्या दियरनां बोलडां रे. न काढयां जेठनां धुंघटरे. ॥१०॥ न गुंथ्यां नणंदिना चोटला रे न कीधा नणदोईना मान रे, चोरी मांही न चडी रे, न खाधो परण्यांनो कंसार रे. ॥११॥ नेम राजुले संयम आदर्यो रे, पाम्या छे भवनो पार रे, हिरविजय गुरु हीरलो रे, लब्धिविजय गुण गाय रे. केसरीया नेम आवो ने० ॥१२।।
(13) श्री नेमनाथ जिन स्तवन ॥१॥ नेमि निरंजन नाथ हमारो, अंजन वर्ण शरीर, पण अज्ञान तिमिरने टाले, जीत्यो मन्मथ वीर! प्रणमो प्रेम धरीने पाय, पामो परमानंदा! यदुकुल चंदा राय, मात शिवादे नंदा...प्र० ॥२॥ राजीमतीशुं पूरव भवनी, प्रीत भली पेरे पाली! पाणी ग्रहण संकेते आवी, तोरणथी रथवाली...प्र० ॥३॥ अबला साथे नेह न जोड्यो, ते पण धन्य कहाणी! अक रसे बिहु प्रित थई तो कीर्ति क्रोड गवाणी...प्र० ॥४॥ चंदन परिमल जिम जिम खीले, घृत, ओक रुप ओक नही अलगां, पणजो प्रित निर्वाहे अहनिश, ते धन गुणशुं वलगां...प्र० ॥५॥ अम अकांगी जे नर करशे, ते भव सागर तरशे, ज्ञान विमल लीला ते धरशे, शिव सुंदरी तस वरशे...प्र० ॥६॥
(14) श्री नेमनाथ जिन स्तवन सुणो सखी सज्जन ना विसरे, सुणो सखी०...आंकणी० आठ भवांतर नेह निवाही, नवमें कयुं बिछरे; सु० नेहविलुधा आ दुनियामें, झंपापात करे०. ।।१।। घर छंडी परदेशमें भमता, पूरण प्रेम करे; सु० जान सजी करी जादव आये; नयने नयन मिले. सु० ॥२॥ तोरण देख गये गिरनारे, चारित्र लेई विचरे; सु० दूषण भरिया दुर्जन लोको, दयिता दोष भरे. सु०. ॥३॥ मात शिवासुत सांभळ सज्जन, साचा इम ठरे; सु० तोरण आई मुज समजाई, संयम सान करे; सु० ॥४॥ राजुल राग विरागे रहेती, ज्ञान वधाई वरे; सु० प्रीतम पासे संयम वासे, पातिक दूर करें सु० ॥५॥ सहसावनकी कुंज गलनमें, ज्ञान से ध्यान धरे; सु० केवल पामी शिवाति गामी, आ संसार तरे सु० ॥६नेमिजिणेसर सुख सज्झाओ, पोढ्यां शिवनगरे; सु० श्री शुभवीर अखंड सनेही, कीर्ति जग प्रसरे. सु. ॥७॥