________________
333
(9) श्री नेमनाथ जिन स्तवन द्वारापुरीनो नेम राजीयो, तजी छे जेणे राजुल जेवी नार रे, गीरनारी नेम संयम लीधो छे बाला वेशमां. ॥१॥ मंडप रच्यो छे मध्य चोकमां, जोवा मल्युं छे द्वारापुरीनुं लोक रे. ॥२॥ भाभीओ मेणां मारिया, परणे वालो श्री कृष्णमो वीर रे. ॥३॥ गोखे बेसीने राजुल जोई रह्यां, कयारे आवे जादव कुळनो दीप रे. ॥४॥ नेमजी ते तोरण आवीया, सुणी कांई पशुना पोकार रे. ॥५॥ सासुओ नेमजीने पोखीया, व्हालो मारो तोरण चढवा जाय रे. ॥६॥ नेमजीओ शाळाने बोलावीया, शाने करे छे पशुडां पोकार रे. ॥७॥ राते राजुल बेनी परणशे, सवारे देशुं गोरवना भोजन रे. ॥८॥ नेमजीओ रथ पाछो वालीयो, जई चढ्यां गढ गिरनार रे. ॥६॥ राजुल बेनी रुवे ध्रुसके, रुवे रुवे कांई सौरीपुरी नां लोक रे. ॥१०॥ वीराओ बेनीने समजावीयां, अवर देशुं नेम सरीखो भरथार रे. ।।११।। पीयु ते नेम ओक धारीया, अवर देखुं भाईने बीजा बाप रे,.॥१२॥ जमणी आंखे श्रावण सरवरे, डाबी आंखे भादरवो भरपुर रे. ॥१३॥ चीर भीजांय राजुल नारनां, वागे छे कांई कंटक अपार रे. ॥१४।। हीर विजय गुरु हिरलो, लब्धिविजय कहे करजोड रे. ॥१५।। जैन तीर्थंकर बावीशमां, सखीयो कहे न मले अनी जोड रे. ॥१६।।
(10) श्री नेमनाथ जिन स्तवन प्रभु नेम गया गिरनार, छोडी संसारने, तज्या मात-पिता परिवार, के जाणी असारने, प्रभु तुं छे प्राण आधार, जगतना लोकने, मारा जीवनना आधार, टाळो मुज शोकने. ॥१॥ प्रभु छोडी राजुल नार, तोरणथी पाछा वव्यां, करी पशुओनो उपगार, पोते गीरिवर चढया; हवे लोकांतिक जे देव, आवे आदर करी, वरसावो वरसीदान, प्रभु कृपा करी. ॥२॥ त्रणसे क्रोड अठ्यासी क्रोड लाख ॲसी वळी, दीये सोनैयानुं दान, प्रभुजी अतुल बळी, हवे दीक्षा लेवा काज, प्रभुजी संचरे, सहसावन करे निवास, रैवत गीरी उपरे. ॥३॥ प्रभु सिद्धने करी प्रणाम, सामायिक उच्चरे, करवा घाती कर्मने दूर, भयंकर तप करे. दिन चोपन सुधी अम. प्रभुजीओ तप कर्या, दिन पंचावनमें ज्ञान, केवल सिद्धि वर्या. ॥४॥ प्रभु तारी राजुल नार, पोतानी
