________________
113
(108) अध्यात्मनी स्तुति सोवनवाडी फूलडे छाई, छाब भरी हुं लावू जी. फूलज लावू ने हार गुंथावू, प्रभुजीने कंठे सोहार्बुजी, उपवास करूतो भुख ज लागे, उनु पाणी नविभावेजी, आयंबिल करूतो लूखून भावे, निवीओ दुमा आवेजी. ॥१॥ अकासणुं करूतो भूखे न रहि शकुं, सुखे खाउं त्रण टंकजी. सामायिक करूं तो बेसी न शकु, निंदा करूं सारी रातजी, देरे जाउंतो खोटी ज थाउं, घरनो धंधो चुंकुंजी. दान दउंतो हाथज ध्रुजे, हैये कंप वछूटेजी. ॥२॥ जीवने जमडानुं तेडुज आव्युं, सर्व मेलीने चालोजी, रहो रहो जमडाजी आजनो दहाडो, शेर्जेजे जइने आकुंजी, शेजूंजे जइने द्रव्यज खर्चु, मोक्ष मार्ग हुं मांगुजी, घेला जीवडा धेनुं शुं बोले ? आटला दिवस शुं कीधुंजी. ॥३॥ जाते जे जीवे पाछळ भातुं, शुं शुं साथे आवेजी, काची कूलेरले खोखरी हांडी, काष्टना भारा साथेजी, ज्ञानविमल गुरु इणि परे भाखे, ध्यावो अध्यात्म ध्यानजी; भाव भक्तिशुं जिनजीने पूजो, समकितने अजवाळोजी. ॥४।।
(109) अध्यात्मनी स्तुति ऊठी सवेळा सामायिक लीधुं, पण बारणुं नवि दीधुंजी, काळो कुतरो घरमां पेठो, घी सघ© तेणे पीधुंजी; ऊठो वहुअर आळस मूकी, जे घर आप संभाळोजी, निज पतिने कहो वीरजिन पूजो, समकितने अजवाळोजी. १. बळे बिलाडे झडप झडपावी, उत्रोड सर्वे फोडीजी, चंचल छैया वार्यां न रहे, त्राक भांगी माळ त्रोडीजी; तेह विना रेंटियो नवि चाले, मौन भलु केने कहीयेजी, ऋषभादिक चोवीश तीर्थंकर, जपीओ तो सुख लहिओजी. २. घरवाशीदुं करोने वहुअर, टाळो ओजीशालुंजी, चोरटो अंक फरे छे हेरूं,
ओरडे द्योने तालुंजी; लबके प्राहुणा चार आव्या छे, ते ऊभा नवि राखोजी, शिवपद सुख अनंता लहीये, जो जिनवाणी चाखोजी. ३ घरनो खूणो कोण खणे छे, वहु तमे मनमां लावोजी, पहोळे पलंगे प्रीतम पोढ्यां, प्रेम धरीने जगावोजी; भावप्रभसूरि कहे नहीं ले कथलो, अध्यातम उपयोगीजी, सिद्धायिकादेवी सानिध्य करेवी, साधे ते शिवपद भोगीजी. ४.
