________________
૧૨૦
અથ શ્રી ધન્નાજીની સઝાય. વિરવ વીસી કામની રે, ધન્ના પુર ઉભી પસ્તાય છે રવી આથમતે એમ કહે રે, ધન્ના વદન કમલથી લખાય ધન્ના હું તે વારી રે, ધન્નાજ આજ નહી એસે કાલ. ધન્ના છે ૧છે મુઝ અંધા લાકડી રે, ધન્ના તું મુઝ પ્રાણ આધાર; તુજ વિના સુને પડયે રે, ધન્ના ના વેઈ જાણુ મજાણ. ધન્ના | ૨છે તન ધન જોબન કારમે રે માતા; આરે સંસાર અસાર. અનુમતી દ્યો મેરી માતાજી રે, હું તે લેઈશુંજ સંજમ ભાર, જનની હું તે લેઈશું સંજમ ભાર. B ૩ પંચ મહાવત પાલવારે ધન્ના, પાંચ એ મેરૂ સમાન; બાવીસ પરીસહ જીતવા રે ધન્ના, સંજમ ખાંડાની ધાર. ધન્ના હું તે છે ૪ રતન જતિને પાંજરે રે માતા, પોપટે જાણે છે બંધ, કામ ભોગ સંસારના રે માતા જ્ઞાની જાણે છે કંદ રે. જનની હું તે લેશું. છે પછે તુજ સરખી કામની રે ધન્ના, લક્ષણવતી સોઈ જાણે પંચ ઇદ્રીના સુખ પરીહર્યા રે ધન્ના, ફરી પછી નાવે સાથ. ધન્ના હૉલ ૬ધન ને જોબન માયા થીર નહી રે માતા, ક્યું રે આવે યુંરે જાય. એસો ચંચળ જીવડે રે માતા. ક્યું રે પીપલ કેરા પાન. જનની હુતે. છે ૭. ઘેર બેઠા ધર્મ કીજીએ રે ધના, દાન શીયલ તપ ભાવ; સંજમ મારગ દહીલે રે ધન્ના, મત કર ઈણ સો
