________________
૧૧૯ ઓરા આવે રે ભાઈ બધવા, સ્યા સારૂ સે છે વન રે; તે તે શ્રી કૃષ્ણને મારીઓ, ન મટે શ્રી નેમના વચન છે. માનવ છે ૮ આ નીસાની પાંડવને આપજે, અહીંથી જાને તું દૂર રે, બલભદ્ર આવશે તે મારશે ઉપજશે ઉદવેગ રે. માન છે ૯ છે આ સમે કેમ જાઉ ભાઈ એકલ, જે મુજ મોકલે મેરાર રે; પાછું ફરી ફરી જેવતા, આંખે આંસુડાની ધાર રે. માન છે ૧૦ બત્રીસ સહસ અંતે ઉરી, ગોપીઓ સેલસેં જાણ રે; તરસે તરફડે ત્રીકમ, નહી કોઈ પાણી પાનાર છે. માનવ ૫ ૧૧ છે ગજે બેસીને રે ચાલતા, પડતી નગારાની દેજ ; તે નર જંગલમાં એકલા, જેવા વનચર રેઝ રે. માન૧૨ માથે રસી રસી બાંધતાં, સારૂ કસબીની પાઘ રે; તે નર જંગલમાં એકલા, ચાંચુ મારે સાર કાગ રે. માનવ ને ૧૩ છે છબીલા છત્ર ધરાવતા, ચોઈ દસ ફરતી ફેજ રે; તે નર જંગલમાં એકલા, જેવા વનચર રેઝ છે. માનવ છે ૧૪ જન્મતા કેએ નવી જાઓ, મરતાં નહી કઈ રોનાર રે; મહા અટવીમાં રે એકલા, પડીયા પાડે પિકાર રે. માન? કે ૧૫ નેક નજર કરે સાહીબા, તારો ભવ જલ પાર રે. મુકિતવીજય કવીરાયને, કમલવિય ગુણ ગાય છે. માનવ ૧૬
