________________
૧૦૦
એહ, સુંણીએ રાજાને છઠે સેવન કુંભ દીઠ, મઈલે સુણિ કોને, કે કે મુનિ દરસણ ચારિત્ર, ગ્યાન પૂરણ દેહા, પાલે પચાચાર ચારૂ, છડિ નિજ ગેહા. ૩છા કે કપટી ચારિત્ર વેષ, લેઈ વિપ્રતારે, મઈલ સેવન કુંભ છમ, પિંડ પાપે ભારે; છઠા સુપન વિચાર એહ, સાતમે ઈંદિવર, ઉકરડે ઉતપતિ થઈ, તે શું કહે જિણવર. ૩૮ પુણ્યવંત પ્રાણિ હુયે, પ્રાહિં મધ્યમ જાતિ, દાતા ભક્તા ઋદ્ધિવંત, નિરમલ અવદાસ; સાધુ અસાધુ જતિ વદે, તવ સરીખા કિજે, તે બહુ ભદ્રક ભવિયણે, યે ઉલંભે દીજે. ૩૯ રાજા મંત્રિપરે સુ સાધુ, આપણું ગેપી, ચારિત્ર સુધું રાખસ્પે, સવિ પાપ વિલેપી; સપ્તમ સુપન વિચાર વીર જિનવરે ઈમ કહીયે, અઠમ સુપન તણે વિચાર, સુંણિ મન ગહગહિ. જવા ન લહેજિનમતમાત્ર જેહ, તેહ પાત્ર ન કહિઍ, દિધાનું પરભવ પુણ્ય ફલ, કાંઈન લહિયે; પાત્ર અપાત્ર વિચાર ભેદ, ભેલા નવિ લહેયે; પુણ્ય અર્થે તે અર્થ આથ, કુપાત્રે દેહયે. ૪૧ ઉખર ભૂમિ દષ્ટ બિજ, તેહને ફૂલ કહીએં, અષ્ટમ સુપન વિચાર ઈમ, રાજ મન ગ્રહિમેં; એહ અનાગત સવિ સરૂપ, જાણિ તિણે કાલે, દીક્ષા લીધી વીર પાસ, રાજા પુન્યપાલે. જરા
' છે હાલ ૫ | રાગ ગોડિ છે ઈંદ્રભૂતિ અવસર લહિ રે, પુછે કહે જિનરાય, મ્યું આગલ હવે હોયયેરે, તારણ તારણ જહાજે છે. કહે છન
