________________
પૂરવ નેહ વિકાર, નિજ કૂળ છડી નટ થયે, નાણી શરમ લગાર. કરમ
એક પુર આવ્યા રે નાચવા, ઉો વાંસ વિશેષ, તિહાં રાય જેવારે આવીયે, મળીયા લેક અનેક. કરમ’ ૩
દેય પગ પહેરીને પાવડી, વાંસ ચડયો ગજ ગેલ; નિરાધાર ઉપર નાચતે, ખેલે નવ નવા ખેલ. કમ્મ. ૪
ટેલ વિજોરે નટવી, ગાવે કિંનર સાદ પાયતલ ઘુઘરારે ઘમઘમે, ગાજે અંબર નાદ કરમ,
સિંહા રાય ચિત્તમેંરે ચિંતવે, લુબ્ધ નટવીની સાથ, જો નટ પડેરે નાચતે, તે નટવી મુજ હાથ. કરમ૦ ૬
દાન ન આપેરે ભૂપતિ, નટ જાણે નૃપ વાત હું ધન વંછુરે રાયને, રાય વછે મુજ ઘાત. કરમ૦ ૭
તવ તિહાં મુનિવર પિખીયા, ધન ધન સાધુ નિરાગ ધિક્ ધિક્ વિષયારે જીવને, એમ તે પામે વૈરાગ, કરમ૦ ૮
થાળ ભરીને મોદકે, પદમણી ઉભેલાં બહાર; લ લે કેછે લેતા નથી, ધન ધન મુનિ અવતાર, કરમ૦ ૯.
સંવર ભારે કેવળી, થયો મુનિ કર્મ ખપાય; કેવળ મહિમારે સુર રે, લવિખ્ય વિજમ ગુણ ગાય કરમ૦ ૧૦
