________________
થયા મુજ થકી એને, ઉપજોર ડેવલ નિયા અંગ; ગૌતમ ગુણવતા.
અવસર જાણી જિનવર, પુછિયા ગાયમ સ્વામ; દોહગ દુખિયા જીગને, આવીયે પણ કામ, દેવશમાં ખંભણે, જઈ બુઝવરે એણે ઢંકડે ગામડે. ગૌ૦ ૬૮
સાંભલી વયણ જિર્ણનું, આણંદ અંગ ન થાય; ગૌતમ બે કર જોડી, પ્રણમ્યા વીર જિનના પાય; પાંગર્યા પૂરવ પ્રીતથી ચલવાણિરે મનમાં નિરમાયકે ગૌ દક્લ
ગૌતમ ગુરૂ તિહાં આવિયા, વંદાવિઓ તે વિપ્ર, ઉપદેશ અમૃત દીધા, પીવેલા તિણે ક્ષિપ્ર; ધસમસ કરતાં ખંભણે, બારી વાગીરે થઈવેદન વિપ્રક. ગૌ૦ ૭૦
ગૌતમ ગુરૂનાં વયણલાં, નવિ ધ èિ કાન, તે મરી તસ શિર કૃમિ , કામની એક તાન, ઉઠિયા ગાયમ જાણિઓ, તસ ચરીયોરે પિતાને જ્ઞાનકે. ગો૭૧
ઢાળ સાતમી
રાગ સમગિરિ ચાસક મણનાં તે મોતી ઝગમગેરે, ગાજે ગુહિર ગંભિર સિરેરે, પૂરાં તેત્રીસ સાગર પૂરરે, નાદે લીણા લવ સત્તમિયા સૂરરે વીરજી વખાણેરે જગ જીત મહિચારે, ૭૨
અસતથી અલિકી મીઠી વાણી, સુણતાં સુખડા જે મનડે સંપજે રે; તે લહેશે જે પોંચશે લિવણ વીક ૭૩
