________________
૪૩
વન વય ધન દેતા સહી, દુર્ભગપણે કઈ પરણે નહીં. નૃપ હણતાં કોતવ શિષ્યણ, રાખી પરણાવી સા તેણ, ૩ નાઠે તે દુર્ગધા લહી, દાન દિયંતાં સા ઘરે રહી, જ્ઞાનીને પરભવ પૂછતી, મુનિ કહે રૈવતગિરિ તટ હતી. ૪ પૃથ્વીપાલ નૃપ સિદ્ધિમતિ, નારી નૃપ વનમાં કિડતી, રાય કહે દેખી ગુણવંતા, તપસી મુનિ ગોચરીએ જતા. ૫ દાન દીયાં ઘર પાછાં વલી, તબ કીડા રસે રીસ બલી, મૂર્ણ પણે કરી બલતે હૈયે, કહે તુંબડ મુનિને દીએ, ૬ પારણું કરતાં પ્રાણુ જ ગયા, સરલોકે મુનિ દેવજ થયા, અશુભ કર્મ બાંધ્યું તે નારી, જાણી ગ્રુપ કાઢે પુર બારે. ૭ કુષ્ટ રેગ દિન સાતે મરી, ગઈ છઠ્ઠી નરકે દુ:ખ ભરી, તિરીય ભવે અંતરતા લહી, મરને સાતમી નરકમાં ગઈ. ૮ નાગણ કરભી ને કુતરી, ઉંદર ગિરોલી જલો શુકરી, કાકી ચંડાલણ ભવ લહી, નવકાર મંત્ર તિહાં સહિ. ૯ મરીને શેઠની પુત્રી ભઈ, શેષ કર્મ દુધા થઈ, સાંભળી જાતિ સ્મરણ લહી, શ્રી શુભવીર વચન સદાહી. ૧૦.
ઢાળ ૩ જી. (ગજરા મારૂજી ચાલ્યા ચાકરી રે–એ દેશી) દુધા કહે સાધુને રે, દુ:ખ ભોગવિયાં અતિરેક; કરૂણા કરીને દાખીએ, જિમ જાએ પાપ અનેક રે ૧ જિમ મુનિ કહે રેહિણું તપ કરે રે, સાત વરસ ઉપર સાત માસ, હિણી નક્ષત્રને દિને રે, ગુરૂ મુખ કરીએ ઉપવાસરે ગુરૂ૦ ૨ તપથી અશોક નૃપની પ્રિયારે, થઈ ભેગી ભોગ વિલાસ, વાસુપૂજ્ય જિન તીથેરે, તમો પામશો મેક્ષ નિવાસરે. તમે ૩, ઉજમણે પુરે તપેરે, વાસુપૂજ્યની પરિમા ભરાય. ચેત્ય અશોક તરૂ તલે રે,
અશોક રહિણી ચિતરાય રે. અશોક૪
