________________
વાચકરામ કહે એ મુનિતણા રે, ગુણ સમરો દિનરાત; ધન ધન જે એવી કરણી કરે રે,
ધન તસ માતને તાત. ભવિ. ૧૪
૧૪ શ્રી મનુષ્ય ભવની સઝાય. - (મારું મન મેહુરે શ્રી સિદ્ધાચલેરે–એ દેશી) મનુષ્ય ભવનું ટાણું રે, કાલે વહી જશે રે, અરિહંત ગુણ ગાવે નરનાર, રત્ન ચિંતામણી આપ્યું હાથમાં રે,
ભગવંત ગુણ ગાવે નરનાર. મ. ૧ બળદ થઈને રે ચીલા ચાંપશેરે, ચડશે વળી ચોરાશીની ચાલ, નેતરે બાંધીને ઘાણીએ ફેરવાશેરે, ઉપર બેસી મુખ દેશો માર.
મનુષ્ય૦ ૨ કુતરા થઈને રે ઘરઘર ભટકશેરે, ઘરમાં પેસવા નહિં દે કેય; કાનમાં કીડા પડશે અતિ ઘણો, ઉપર પડશે લાકડીઓના માર.
મનુષ્ય૦ ૩ ગધેડા થઈને ગલીઓમાં ભટકશેરે, ઉપાડશે અણુવ્યા ભાર; ઉકરડાની ઓથેરે જઈને ભુકશેરે,
સાંજ પડે ધણી નહીં લીએ સંભાળ, મનુષ્ય. ૪ ભુંડ થઈને પાદર ભટકશેરે, કરશે વળી અશુચીને આહાર નજરે દીઠારે કેઈને નવી ગમેરે, દેશે વળી પત્થરના પ્રહાર.
મનુષ્ય ૫ -ઊંટ થઈને બોજા ઉપાડશોરે, ચરશે વળી કાંટાને કેથેર;
