________________
૧ શ્રી જયભુષણ મુનિની સઝાય
(રાગ - તપ કરીએ સમતા....) નમો નમો જ્યભુષણ મુનિ, દુષણ નહીં લગાર રે; શોષણ ભવજલ સિંધુના, પોષણ પુન્ય. પ્રચાર રે, નમો. / ૧ // કીર્તિભુષણ કુલ અંબરે, ભાસન ભાણ સમાન રે, કોસંબી નયરીપતિ, માત સ્વયંપ્રભા નામ રે || ર || પરણી નિજ ઘરે આવતાં, સખિ સવિ પરિવાર રે; જયઘર કેવલી વંદીયા, નિસુણી દેશના સાર રે. || ૩ || પૂરવભવની માતડી,પરણી તે ગુણ ગે હરે; જયસુંદરીએ સ્વયંવરા, આણી અધિક સ્નેહ રે. || ૪ || તે નિસુણીને પામીયો, જાતિસ્મરણ તેહ રે; સંયમ લે સહસ્ત્ર પુરુષશ્ય, વનિતા સાથે અછેહ રે. . ૫ // એમ અનંતપણે હોઈ, સંબંધે સંસારી રે; ઇમ પરિભાવના ભાવતાં, વિચરે પૂરવધારી રે. | ૬ || ઘાતિ કર્મક્ષયે ઉપનું, કેવલજ્ઞાન અનંતરે, પર ઉપગાર કરે ઘણા, સેવે સુરનર સંત રે. વી ૭ // ઈમ વિરમે જે વિષયથી, વિષસમ કટુફલ જાણી રે. જ્ઞાન વિમલ ચઢતી કલા, થઈ તે ભવિ પ્રાણી રે. || ૮ ||
૦૨. શ્રી અનાથી મુનિની સઝાયા
(રાગ નવો વેશ રચે તેણી.) બંબસારે વનમાં ભમતા, ઋષી દીઠો રયવાડી રમતા રૂપ દેખીને મન રીઝયો, ભારે કર્મી પણ ભીંજ્યો. || 1 ||
૨૬૦)
