________________
૭૦. શ્રી અરણિક મુનિની સઝાય
(રાગ - છુ લેને દો...) અરણિક મુનિવર ચાલ્યા ગોચરી, તડકે દાઝે શીશોજી; પાય અડવાણે રે વેણુ પરજળે, તન સુકુમાળ મુનીશોજી. // ૧ // મુખ કમાણું રે માલતી ફૂલ મ્યું, ઉભો ગોખની હેઠોજી; ખરે બપોરે રે દીઠો એકલો, મોહી માનિનીએ દીઠોજી. | ૨ | વયણ રંગીલીરે નયણે વીંધીયા, ઋષિ થંભ્યા તેણે ઠાણોજી; દાસીને કહે જા રે ઉતાવળી, ઋષિ તેડી ઘર આણોજી. / ૩ //. પાવન કીજે રે ઋષિ ઘર આંગણું, વહોરી મોદક સારોજી; નવ જોબન રસ કાયા કાં દહો, સફલ કરો અવતારોજી. || ૪ || ચંદ્રવદનીયે ચારિત્રથી ચુકવ્યા, સુખ વિલસે દિન રાતોજી; બેઠો ગોખે રે રમતો સોગઠે, તવ દીઠી નિજ માતાજી. || ૫ // અરણિક અરણિક કરતી મા ફરે, ગલિયે ગલિયે બજારોજી; કહો કેણે દીઠો રે મારો અરણિકા, પૂંઠે લોક હજારોજ || ૬ || હું કાયર છું રે મારી માવડી, ચારિત્ર ખાંડાની ધારોજી; ધિ વિમ્ વિષયા રે મારા જીવને, મેં કીધો અવિચારોજ. || ૭ | ગોખથી ઉતરીટેજનની પાય પડ્ય, મન લાજ્યો અપારીજી; વત્સ તુજ ન ઘટે રે ચારિત્રથી ચૂકવું, જેહથી શિવસુખ સારોઝ. ૮ || એમ સમજાવીરે પાછો વાળીયો, આણ્યો ગુરૂની પાસોજી; સદગુરૂ દિયે રે શીખ ભલી પરે, વૈરાગ્યે મન વાસોજી. || ૯ ||. અગ્નિ ધખતી રે શિલા ઉપરે, અરણિકે અણસણ કીધુંજી; રૂપ વિજય કહે ધન્ય તે મુનિવરૂ, જેણે મનવાંછિત લીધુંજી. // ૧૦ ||
- ૨૫૯ -
