________________
સબુધ્ધિ ટાળી દુર્બલી થાય, ક્રોધે તે અક્કલ ચાતુરી જાય, ક્રોધ સંસારનું જાય તે સુખ, ક્રોધે દેહમાં થાય જ દુઃખ // ૮ // ક્રોધ કરીને કમાણી જાય, ક્રોધ તે ઘરમાં અવગુણ થાય, ક્રોધ કરીને સંપ શું લઢે, ક્રોધ કરીને સ્વ આતમ કાઢે || ૯ || ક્રોધી ની કોઇ આણે ન પ્રીત, ક્રોધે ન હોવે કોઈ શું રીત, એવું જાણી ને ક્રોધ ને વારો, તે કોઈ કાલે પામે ન આરો || ૧૦ ||
૨૪. માનની સઝાય
(રાગ - ભુલ્યો મન ભમરા.) રે જીવ ! માન ન કીજીયે, માને વિનય ન આવે રે; વિનય વિના વિદ્યા નહીં, તો કિમ સમક્તિ પાવે રે. // ૧ / સમક્તિ વિણ ચરિત્ર નહીં, ચારિત્રવિણ નહી મુક્તિ રે. મુક્તિનાં સુખ છે શાશ્વતા, તે કેમ લહીએ જુક્તિ રે / ૨ / વિનય વડો સંસારમાં, ગુણ માંહે અધિકારી રે; માને ગુણ જાયે ગળી, પ્રાણી જો જો વિચારી રે. // ૩ / માન કર્યું જો રાવણે, તે તો રામે માય રે; દુર્યોધન ગર્વે કરી, અંતે સવિ હાર્યો રે. | ૪ || સુકાં લાકડાં સારીખો, દુઃખજાયી એ ખોટો રે; ઉદય રત્ન કહે માનને, દેજો દેશવટો રે || ૫ ||
૨૫. સાધુને સાત સુખ ને સાત દુખ
(રાગ -ચાર દિવસના ચાંદરડા) સુદેવ સુગુરૂના પ્રણમી પાય રે, કરુ સક્ઝાય અધિક ઉચ્છાંય રે વીતરાગદેવના કહ્યા કરશે રે, તે ભવસાગરને તરશે રે / ૧ / નવસો એંસી વરસ ગયા રે, શ્રી સિદ્ધાંત પુસ્તકારૂઢ થયા રે સાધુ શિરોમણી દેવદ્ધિ ગણધાર રે, સાતે સુખે પુરા અણગાર. / ૨
( ૨ ૨ ૨ )
—
—
