________________
૨૯૯
સ્વાતિ થકી પરતું ૨, તા ભસ્મગ્રહ સઘàારે જાયરે. વી૦ ૭પ શાસન ચેાભા અધિક વાધયેરે, સુખીયા ઢાશે મુનિવરના વૃંદરે; સંધ સયલને સિવ સુખ સપદારે, હાશે દિન દિનથી પરમાન દરે. વી૦ ૭૬ ઈંદા ન કા રે કહિએ કેહનુ' રે, કેણે સાંધ્યુ નવિ જાએ આયર્; ભાવિ પદારથ ભાવે નિપજેરે, જે જિમ સરજ્યા તે તિમ થાયરે. વી ૭૭ સાલ પહેારની દેતા દેશનારે, પરધાનકનામા રૂઅા અઐયણરે; કહેતાં કાર્તિક વિદે કહું પરડિરે, વીરજી પાહેાતા પંચમી ગતિ રયણરે. ૭૮ જ્ઞાન દીવારે જબ ક્રૂ થયા રે, તવ કિષિ દેવે દીવાની શ્રેણીરે; તિમરે ચિઠું વરણે દીવા કિધારે, દિવાલી કહિયે છે કારણ તેણેરે. વી૦ ૭૯ આંસૂ પરિપૂરણુ નયણ આખંડલે રે, મૂકિ ચંદનની ચેહમાં અંગ રે; દિધા દેવે દહન સઘલે મિલિજી રે, હા ધિગ ધિગ સસાર વિર’ગરે. વી૦ ૮૦.
હાલ ૮ રાગ વિરાગ
વંદેથ્યુ વેગે જઈ વીરા, ઈમ ગૌતમ ગડુગહતા; મારગે આવતાં સાંભલિ, વીર મુગતિ માંહે પાહુતારે; જિનજીતું. નિસી મેાટા, અવિહડ પ્રેમ હતેા તુજ ઉપરે, તે તે કિધા ખાટારે. નજી૦ ૮૧ હૈ હૈ વીર કર્યાં અણુઘટતા, મુજ મેકલેએ ગામે; અંતકાલે બેઠા તુજ પાસે, હું સ્થ નાવત કામરે, ૭૦ ૮૨ ચૌદ સહસ મુજ સરિખા તાડુરે તુજ સરિખા મુજ તુહિ; વિશવાસી વીરે છેતરીએ, તે સ્યા અવગુણુ સુહિરે ૭૦ ૮૩ કા કેહને છેઠુડે નવ વલગે,
