________________
૧૨૭
સાંભલી તે સહુ કુટુંખળું, પાલે વ્રત નીરમાય । બીજ પ્રમુખ આરાધે, સવિશેષે સુખદાય । ગ્રાહક પણ બહુ આવે, અથે, થાવે લાભ અપાર । વિશ્વાસી મહુ લાકથી, થયા કાટી સીરદાર ॥ ૩ ॥
નિજકુલ શૈાષક વાણીઆ, જાશે! આ જગત પ્રસિદ્ધ । તિણે જઈ રાયને વાણીએ, ઇજ઼ી પર ચુગલી કીધ । અંણે કેાટી નિધાન લાધેા, તે સ્વામીના હાય !
નરપતિ પુછે શેઠને, વાત કહા સહુ કાય ॥ ૪ ॥
શેઠે મ્હે સુણા નરપતિ, મહારે છે પચ્ચખાણુ । સ્થૂળ મૃષાવાદને વલી, સ્થૂલ અદત્તાદાન । ગુરૂપાસે વ્રત આદર્યું, તે પાલુ. નીરમાય ।
પિશુન વણીક કહે સ્વામીએ, ધમ તારો થાય ॥ ૫ ॥
તસ વચને કરી તેહના, દ્રવ્ય તણેા અપહાર । કરીને ભૂપતિ રાચે, પુત્ર સહિત નિજદ્વાર । રાજદ્વારે રહ્યો ચિંતવે, આજ લહ્યો મેં કષ્ટ । પણ આજ પંચમી તિથિ તિળું, લાલ હાય કોઈ લઇ ૫ ૬ ૫
પ્રાત:સમે નૃપ દેખે, ખાલી નિજ ભંડાર । શેઠ ઘર મણિ રત્ન સુવણું, ભર્યાં શ્રી શ્રીકાર । આવી વધામણી રાયને, તે બિહુની સમકાળ –
L
શેઠ તેડી કહે નરપતિ, વાત સુણેા ઈચ્છુ તાલ ॥ ૭ દ
