________________
એકવીસ સહસ વરસને જાણે,
નહીં નગરી નહીં ગામ હે ગૌ. . ૪ ગર્ભ ધરે ખટ વરસની નારી, બિલવાસી મછ ખાય છે છેલ્લે કાયા એક હાથની હશે,
સોલ વરસનું આયુ છે કે ગૌ૦ પ છે દુહા છે આગલ વલી ઉત્સર્પિણી, ત્યાં પટ આરા જોયા
પહેલે છઠ્ઠો સારિખે, દુસમદુસમાં સોય છે ને ! | ઢાલ ૧૨ રાગ કેદાર છે વાંદાયણના એ દેશી છે આગલ બીજે આરે સારે, ત્યારે મેઘ હશે વલી ચારો પુષ્પરાવર્ત ખીર અમૃત અપાર,
થે વરસે ઘતની ધારો છે 1 છે બાલશે વન વનસ્પતિ બહુ ગામે, આગલ સાતે કુલગર તા. દુસમસુસમા ત્રીજે અભિરામે,
ત્રેવીસ જિનનાં તહાં ઠામે છે ૨ નવ નારદ ચક્રી અગીઆ, નવ બલદેવ હશે તીહાં સારો
વાસુદેવ નવ તેણી વારે, નવ પ્રતિવાસુદેવ અપાર છે ૩ છે સુસમદુસમાં ચેથા માંહિ, એક જિનવર એક ચકી ત્યાંહી ! અંતે જુગલ હશે બહુ જાતિ,
આઉ પલ્યોપમ ભદ્રક પ્રાહિ . ૪ આગલ સુસમ પંચમ આરે, જુગલ દેહ બે ગાઉ ધારે છે
