________________
૪૮૬
દેહા. પ્રથમ નિશા સમયે મુનિ, કરી પડિકમણું સાર આલોયણ આલોચતાં, કમર સુ તેણે વાર. રાગ રંગે ભીને રહે, અવર નહી કે આજ; લે દે માતાવશું, કુમર વડે શિરતાજ.
ઢાલ બીજી. માયા મેહે દક્ષિણ મુલાઈએ દેશી. મધુર સ્વરે મુનિવર કરે, હજી સૂત્રતણી સઝાય શ્રવણે સુપર સાંભળી, હાજી, આવી કમરને દાય, અયતી સુકુમાર સુણી ચિત્ત લાય.
વિષય પ્રમાદ તાજી કરી, હજી તન મન વચન લગાય, એ સુખ મે કિહાં અનુભવ્યાં, હેઝ જે કહે મુનિવર રાય.એ૨
કમર કરી એમ શોચના, હો જી બેઠે ધ્યાન લગાય હદયમાંહી વિચારતાં, રોમ રોમ ઉલ્લસિત થાય. અયર ૩
ઈમ ચિતવતાં ઉપન્યું, હો જી જાતિસમરણ જ્ઞાન, આવ્યો તિહાં ઊતાવળા, હાજી ધરતો મન શુભ ધ્યાન. અ૪
ગુરૂનાં ચરણ કમળ નમી, હજી બેડા મનને કેડ ભગવંત ભદ્રાસુત અછું, હજી પૂછું બે કર જોડ. અય૦ ૫
નલિની ગુલ્મ વિમાનનાં, હજી તુમ સુખ જાણે કેમ સરિ કહે જિન વચનથી, હજી અમે જાણું છું એમ અ ૬
પૂરવ ભવે હું ઉપન્યો, હજી નલિની ગુલ્મ વિમાન,
