________________
૨૩૦
વાણી પડછંદે સુર પડિઓહીયાર, સુતાં પામે સુખ સ ંપત્તિની કોરે; બીજા અટલ ઉલટથી ધણારે, આવી બેઠા આગલ બે કર જોડ ૨. વી
૭૪
સાહસ ઈઢા શાસન માહીયારે, પૂછે પરમેશ્વરને તુમ આયરે; બેઘડી વધારા સ્વાતિ થકી પરહુ રે, તા ભમગ્રહ સલે। દૂર જાયરે, વી
૧૫
શાસન શાના અધિકી વાધશેર, સુખીઆ ઢાશે મુનિવરના વ્રુ ંદરે, સંધ સયલને સિવ સુખ સ ંપદારે, હાશે દિન દિનથી પરમાન રે. વી
૭૬
ઈંદા ન કદા રે કહીએ કેહવુ રે, કેણે સાંધ્યું નવિ જાએ આયરે; ભાવી પારથ ભાવે નિપજેરે, જે જિમ સરજ્યા, તે તિમ થાયરે. વી
७७
સાલ પહોરની દેતા દેશનારે, પરધાનક નામા રૂઅડા અર્જુયણુરે; કહેતાં કાતી દ્વી કહું પરડિરે, વીરજી પંચમી ગતિ રયણ્. વી
પાહોતા
૭૮
ઢીવાની
જ્ઞાન દીવારે જખ રે થયા રે, તંવ કીધી ધ્રુવે અણુિ; તિમરે ચિ ું વરણે દીવા કિધલારે, દીવાલી કહીયે છે કારણ તેણુરે. વી
૭૯
આંસૂ પરિપૂરણુ નયણુ આખડલેાર, મૂકી ચંદનની ચેહ— માં અગરે; દ્વીધા ને દંડન સલે મિલિરે, હા ધિગ ધિગ સંસાર વિરગરે, વી૦ ૮૦
