________________
૧૭૬
ત્યાશી લાખ પૂર્વ ધરવાસે, વસીય ઋષભ જણું ; ભરતાદિક સુત શત હુઆરે, પુત્રી દેય સુખ કદરે. હમ દ્ તવ લેાકાંતિક સુર આવીનેરે, કહે પ્રભુ તીથ થાપા; દાન સવચ્છરી ક્રેઇ દિક્ષા,સમય જાણી પ્રભુ આપેરે, હુમ૦ ૮ દીક્ષા મહેાચ્છવ કરવા આવે, સપરિવાર સુરિ દા; શિખિકા નામે સુદર્શનારે, આગલ વે નરીરે. હુમ૦ ૯ ઢાળ ચેાથી. રાગ–મારૂ, એ દેશી.
ચૈત્ર વદી આઠમ દિનેરે, ઉત્તરાષાઢા રે ચ≠; શિબિકાયે બેસી ગયારે, સિધારથ વનચ દ્વારે. ઋષભ સંયમ લીધે-એ આંકણી.૧ અશે।ક તરૂ તલે આવીનેર, ચ મૂઠી લેાચ કીધ; ચાર સહસ વડ રાજવીરે, સાથે ચારિત્ર લીધરે. ઋ૦ ૨ ત્યાંથી વિચર્યાં જિનપતિરે, સાધુ તણે પરિવાર; ઘર ધર ફરતાં ગૌચરીરે, મહીઅલ કરે -વિહારરે.૦ ૩ ફરતાં તપ કરતાં થકાં રે, વરસ દિવસ હુઆ જામ; ગજપુર નયર પધારીયારે, દીઠા શ્રેયાંસે તામરે. ઋ૦ ૪ વરસી પારણું જિન જઇરે, શેલડી રસ તિહાં કીધ; શ્રેયાંસે દાન દેઈને ૨, પરભવ શબલ લીધરે. ઋ૦ ૫ સહસ વરસ લગે તપ તપીરે; કમ કર્યાં ચકચૂર; પુરિમતાલ પુર આવીયારે,વિચરતાં બહુ ગુણ પૂર્ . ૦ ૬ ફાગણ વદી અગીયારસેરે, ઊત્તરાષાઢા રે ચેગ; અઠ્ઠમ તપ વડે હેઠલેરે, પામ્યા કેવલ નાણુરે.
