________________
[૨૩] આલેજી, ભવિજન ભાવે મુનિ ગુણ ગાવે. ૧ જ્ઞાનાદિવય બારે ભેદે, તપ કરે જે અનિયાણજી, ક્રોધાદિક ચારેને નિગ્રહ, એ ચરણ સિત્તરિ જાણેજી, ભવિ. | ૨ ચઉવિ પિંડ વસતિ વસ્ત્ર પાત્ર, નિદુષણ જે લેવજી, સમિતિ પાંચ વલી પડિમા બારે, ભાવના બારે સેવેજ, ભવિ૦ ૩ | પચવીસ પડિલેહણ પણે દ્રય, વિષય કષાયથી વારેજી, ત્રણ ગુપ્તિને ચ્ચાર અભિગ્રહ, દ્રવ્યાદિક સંભારે જી; ભવિ. છે ૪ કરણ સિત્તરી એવી ધારી. ગુણ અનંત વલી સેવેજી, સંજમી સાધુ તેને કહીયે, બીજા સવિનામ ધરાવેછ, ભવિ. | પ છે એ ગુણવિણ પ્રવજ્યા બેલી, આજીવિકાને તોલેજ, તે પટકાય અસં જમી જાણે, ધમદાસ ગણી બોલેજી; ભવિ૦ ૫ ૬ જ્ઞાનવિમલ ગુરૂઆણ ધારી, સંયમ શુદ્ધ આરાધજી, જેમ અને પમ શિવસુખ સાધો, જગમાં કીર્તિ વાધજી. ભવિ૦ છે !
અસક્ઝાઈ વારકને સક્ઝાય. પવયણ દેવી સમરી માત, કહિશું મધુરી શાસન વાત, ધર્મ આશાતન વજી કરે, પુણ્ય ખજાને પોતે ભરો છે ૧ આશાતન કહિયે મિથ્યાત્વ, તસ વજન સમક્તિ અવદાલ, આશાતન કરવા મન કરે, દીર્ઘ ભવ દુખ પિતે વરે છે ૨. અપવિત્રતા આશ તન મુલ, તેહનું ઘર તુવંતી પ્રતિકુલ, તે ઋતુવતી રાખો દુર, જે તમે વાછો સુખ ભરપૂર. ૩ | દર્શન પૂજા અનુક્રમે ઘટે, ચારે સાતે દિવસે મટે, પર શાસન પણ એમ સહે, ચારે શુદ્ધ હોયે તે કહે છે કે પહેલે દિન ચંડાલણ કહી,
