________________
( ૬પ ) “મારે આમ કયાં છે? લાવ લાવ મારા આમકુમારને શોધી લાવે ! મારૂં એ બચું અત્યારે કયાં રખડતું હશે? અરે ભુખ લાગી હશે ત્યારે એને કોણ ખવડાવતું હશે? એની સાર સંભાળ કેણ લેતું હશે?” દેવી સુયશાની આવીજ હાલત છે પ્રધાને કહ્યું “રાજકુમાર ! લગાર નજરે આવીને જુએ કે તમારી આ હઠને પરિણામે એ વાત્સલ્યપૂર્ણ માતાની શી સ્થીતિ છે? એક તરફ કનેજરાજ મૃત્યુના મુખમાં પડયા પડયા પણ તમારું જ નામ જપી રહ્યા છે. દેવી સુયશા તમારા વિશે ગાંડાં ગાંડા થઈ ગયાં છે ! અરે એ દશ્ય જોઈને પાષાણ હૃદય પણ પીગળે છતાં તમારું હૈયું તે શાનું ઘડયું હશે?” ગુણવમાએ હૃદયની ઉમિઓ ઠલવવા માંડી. .
વત્સ! અમને ખબર છે જંગલમાં જ્યારે અમે તને પ્રથમ જેએલે તે સમયે પણ તારા સુખે સુખી અને દુઃખે દુખી તારી માતા કેવા વાત્સલ્યથી તારું પાલન કરતી. પાંચ વર્ષ
અહીંયા પસાર થયાં એ દરમિયાનમાં પણ તારી ઉપરનું એનું વાત્સલ્ય અમે જોયેલું. એ માતાને તારા માટે કેવી કેવી આશાઓ હતી હા તારા જેવા પુત્રને પામી એ બિચારી આજે ખાચિત હતાશ થઈ ગઈ? એની બધી આશા પાણીના પરપટાની માફક નષ્ટ થઈ ગઈ!” ગુરૂએ એને સમજાવવા માંડયું.
ભગવન ! બસ! બસ! આમકુમાર સમજી જશે. મારે માત્ર એટલો બધે કઠેર હૈયાને નથી. આપનું વચન
