________________
( ૪ )
''
રાજકુમાર ? આવા વાત્સલ્યવાળા પિતાના ત્યાગ કરવા એ કઠારપણ કહેવાય ? અમને દુ:ખ થાય છે કે અમારી છાયામાં રહીને તમે માતાપિતાની ભક્તિ ન શીખ્યા ? ” ગુરૂ સિદ્ધસેને કહ્યું.
'
ભગવાન્ ! એ પિતાના કઠોર શબ્દો હજી પણ મારા હૈયામાં કાતરાઇ રહ્યા છે ? આપે એમાં શા માટે ખાટુ લગાડવુ' જોઇએ ? ” પ્રત્યુત્તરમાં આમકુમારે કહ્યું. પણ એથી ગુરૂનું મન માન્યું નહીં,
'
વત્સ ! ગમે તેવા તે પણ એ તારા પિતા કહેવાય ! માતા પિતાના વાત્સલ્ય ભાવ તુ ન સમજે ! એક દિવસ તુ પણ જ્યારે પિતાની પદવી ધારણ કરીશ ત્યારે જ એ અનુભવ વસ્તુ તને સમજાશે. માતાપિતાના વાત્સલ્યથી ઉભરાતા ક્રોધ પણ ક્ષણીક હોય; પિતાના વચનની ખાતર રામે આર વ વનવાસનાં દુ:ખ સહન કર્યા. માતાપિતાને કાવડમાં બેસાડીને પેાતાની ખાંધે ઉચકી શ્રવણે જાત્રા કરાવી. માતાપિતાના ઉપકારના બદલા વાળવાની પુત્રની શક્તિ નથી હેાતી. એ ઉપકાર ! એ આભાર, એ સ્નેહ, અપૂર્વ વાત્સલ્ય! એના બદલા તા તુ ઠીક આપે છે ? તારા જેવા ગુણિયલ પુત્ર તેા ઉપકારના મંદલામાં આવુંજ આપે ને ? ” ગુરૂ સિદ્ધસેને આમકુમારને સમજાવવા માંડ્યો.
“ દેવી સુયશા રાત દિવસ પુત્રની જંખનામાં રડી રડીને નિસ્તેજ થઈ ગયાં છે. ખાતા પીતાં બસ એક જ વાત !
