________________
(૨૫૩)
“મહારાજ ! હું આપની દાસી છું.? આપની સેવા. કરવા ઈન્તજાર છું!”નૃત્યકીએ પોતાના કેયલ સમા હમેશના મધુર સ્વરે કહ્યું.
પણ તું તે કેણ!” ફરીને પૂછયું.
રાજસભામાં આપની આગળ નૃત્ય કળા બતાવી આપની પ્રસન્નતા મેળવનાર એક અદના નર્તકી?” એણે ખુલાસો કર્યો.
એકાંત હતી,રાત્રીનો સમય હતો, પદ્મનીનો તિરસ્કાર કરે એવી સ્વર્ગમાંથી ભ્રષ્ટ થયેલી આ રંભા હતી. પર્વે પણ વિશ્વામિત્રનું તપમેનકા અપચ્છરાએ મેહપમાડી ભંગ કર્યું હતું. તેમજ ઉર્વશી, રંભા, તિલોત્તમા વગેરે અપચ્છરાઓએ સ્વર્ગમાંથી ભ્રષ્ટ થઈને યોગીજનેના તપનો ભંગ કર્યો હતો. આજે આ નૃત્યકી સૂરિવરનું તપ ભંગ કરવા આવી હતી. સૂરિવરે જોયું કે મેટ ઉપસર્ગ આવ્યું. જો કે મારું મન એ બાળા લેશમાત્ર
ભ પમાડી શકશે નહીં, પણ દુર્જન પુરૂષોને આકારણ આગળ કરીને જેન શાસનની નિંદા કરવામાં હું નિમિત્તરૂપ થઈ પડીશ.” સૂરિવર વિચારમાં પડી ગયા. શું ઉપાયથી સલામત રહી શકાય એને વિચાર કરવા લાગ્યા.
“દેવ ! વલ્લભ? શું વિચાર કરે છે? આપના તપથી હું પ્રસન્ન થઈને આવી છું.” એકાંતમાં પોતાની અભિનય કળા-કામકળાઓથી પુરૂષના દિલને મુંજવનારી કેલિને ઉપ
ગ કરવા માંડે.
