________________
( રર૭); - પ્રત્યુત્તરમાં ભીલ પણ હસ્તે “દેવ ? વૈવનવયમાં સ્ત્રીઓ કોનું ચિત્ત નથી હરણ કરતી?”
જગતમાત્રનું? છતાં કઈ એવા પુરૂષ પંગો પણ હશે કે જેમને સ્ત્રીઓનાં મોહબાણ પણ અસર ન કરી શકે! એ મદનનાં મીઠાં બાણે જેમનું હૃદય લેશમાત્ર પણ ન ભેદી શકે ?” રાજા ગુરૂ સામે જોઈને હસ્યા અને બે.
“એવા પુરૂષે તે પુરૂષ નહી પણ મનુષ્યરૂપે દેવ કહેવાય. મનુષ્ય તે સુંદરીના પ્રેમપાશમાંથી ભાગ્યે જ બી, જાય!” ભીલ એ પ્રમાણે કહીને ચાલ્યા ગયે.
તે પછી રાજા અને સૂરિવર અખાલત વિહાર કરતાપ્રયાણ કરતા કનોજ આવી પહોચ્યા. રાજપ્રધાનોએ અને નાગરિકોએ એમને મોટા આડંબરપૂર્વક પ્રવેશ મહોત્સવ કર્યો. દીન, હીન, ગરીબ, બ્રાહ્મણોને દાન આપી એમનાં મન સંતુષ્ટ કર્યો. જૈનધર્મની મોટી પ્રભાવના કરી.
એક દિવસ રાજાએ ગોદાવરીને કાંઠે દેવબાળાના વિલાસની બનેલી હકીકત સ્મરણમાં આવવાથી એનું પૂર્વાધ પદ સમસ્યારૂપે પ્રાકૃતમાં ગુરૂને કહી સંભળાવ્યું. “મન વિકાસુમરિન નેહો રારા'
ભાવાર્થ-હજી પણ તેણી યાદ આવે છે, રાગીજનોને ગુરૂએ તરતજ એનું ઉત્તરાર્ધ પદ કહી સંભળાવ્યું. गोदानइ ए तीरे देउल मज्जे पहि अन नंवसिडसि.'
