________________
१०२
भविसयत्तकहाए दुवई । पिहुमइलोहजंघपंचालहिं कच्छाहिवनरिंदहि ।
पणविय कुरुव बेवि अन्नेहिंमि बहुसामंतविंदहिं॥ भविसत्तु वुत्तु कच्छाहिवेण पहु अम्ह कुइउ कजेण केण । कुरुजंगले जो पइसइ असंतु तहो अम्हहं वइरु महामहंतु । भूवालहो जो जंपइ असेव तहु अम्हहं अवसिं सावलेव । एवहिं वइ अहिसेउ तुम्ह देहि नियउ कवणु आएसु अम्ह । तं वयणु सुणेविणु भविसयत्तु पभणइं रणरसकंटइयगत्तु । अहो साहु सच्चविउ सच्चु पक्खालिउ पई दुक्कर पवंचु । भूवालकजि सच्चउ सहिद तउ चरिउ चरेहिं चिरु चरहिं सिट्ट।
एवहिं धणधन्नरमाउलेहिं तउ आणउ अहिवेलाउलेहिं । घत्ता । एत्युवि पडिवालहि समरु निहालहि पासटिउ पक्खित्तछलि ।
हउं जाम निहट्टिवि रणि संघहिवि करउ कुलक्खउ वइरिबलि ॥१२॥ दुवई । तो पव्वयनरिंदहरिवाहणपंचालाणुरायहिं ।
पणविउ कुरुनरिंदु अन्नेहिंमि बहुनरवइनिहायहिं ॥ तो भणइं नविप्पिणु लोहजंघु जसुतण वयणु सव्वहं अलंघु । अहो देव देव पडिभडवमालि नउ एह नित्ति संगामकालिं । पढमउं पहरंतए सामिसालि परिभमियविसमभंडणकरालि। भडथड अप्पं परिहोइ जाम पाइकहो पसरु न होइ ताम । तं मंतिहु वयणु सुणेवि तेण अवलोइय नर हरिसियभुएण। दिई सम्माणइं जोह जाम चप्पिय रणमहि परबलिण ताम । पसरइ साकेयनरिंदसिन्नु रोमंचउच्चकंचुअपवन्नु । हरिखरखुररवि खोणी खणंतु गयपयपहारि धर दर मलंतु । हणु मारि मारि कलयल करालु सन्नडबडभडथडवमालु।
तं निएवि सघणु अहिमुहं चलंतु धाइउ कुरुसाहणु पडिखलंतु । घत्ता । कलयलगंभीरई दिन्नसरीरइं हयरणभेरिभयंकरई ।
कुरुपोयणवल्हं अणिहयमल्लहं भिडियई बलई समच्छरई ॥ १३ ॥ दुवई । तो हरिखरखुरग्गसंघटिं छाइउ रणु अतोरणे।
णं भडमच्छरग्गिसंधुक्कणधूमतमंधयारणे ॥ धूलीरउ गयणंगणु भरंतु उहिउ जगु अंधारउ करंतु । नउ दीसइ अप्पु न परुसखग्गु न गइंदु न तुरउ न गयणमग्गु ।