________________
નવમાં શ્રી સુવિધિનાથ પરમાત્માનું સ્તવન
૧૫૭ મોહદશાનો નશો દૂર કરવા માટે પ્રારંભમાં અરિહંત પ્રભુના આલંબનવાળો થાય અને પછી પોતાના આત્માના સ્વરૂપનો અવલંબી થાય અર્થાત્ પોતના જ ગુણોના અવલંબનવાળો બને. અને સ્વભાવદશાને સતત સ્મૃતિગોચર કરનારો બને.
હું પરમાર્થે તો પરદ્રવ્યના સંગ વિનાનો જ છું. આમ અલિપ્ત સ્વભાવને જ નિરંતર સ્મૃતિગોચર કરે છે. મને જે કર્મનો સંબંધ થયો છે. તે અન્યદ્રવ્યના સંયોગરૂપ હોવાથી વિભાવ સ્વરૂપાત્મક છે. હું નિઃસંગ છું. આવો મારો સાધક આત્મા છે. આવી દષ્ટિ ખુલતાં નિશ્ચય નયથી આ આત્મા પોતાના ગુણોમાં જ રમનારો બને છે. અને તેથી તત્ત્વની રમણતા પ્રાપ્ત કરવા દ્વારા પવિત્ર એવા ધ્યાન તરફ આગળ વધે છે. આર્ત-રૌદ્રધ્યાન ત્યજીને ધર્મધ્યાન તરફ જોડાવાનો પ્રયત્ન કરે છે. પુદ્ગલસંબંધી વર્ણાદિમાં જે અશુદ્ધ રમણતા હતી. તે ત્યજીને પોતાના જ્ઞાનાદિ ગુણોની જ રમણતામાં લયલીન બને છે. તેનાથી તાત્ત્વિક ચારિત્રગુણવાળો આ જીવ થાય છે.
આ રીતે અરિહંતાદિનું આલંબન લેવા દ્વારા સ્વગુણમાં રમણતા પ્રાપ્ત કરીને ધર્મધ્યાનનું આલંબન લઈને પોતાના ક્ષાયિકભાવના . અનંત પર્યાયોને પ્રગટ કરવા માટે આત્માના ગુણોની સાથે એકાગ્રતા કેળવીને વિભાવદશાનો ક્ષય કરીને પરમ એવી જે સમતોરસની ભૂમિકાવાળી જિનેશ્વર પરમાત્માની પારમાર્થિક અને યથાર્થ એવી જે મુદ્રા છે. તેને પ્રાપ્ત કરે છે. અર્થાત્ આ આત્મા પણ વીતરાગ અવસ્થાને પામે જ છે. અને પોતાના ગુણોનો નિર્મળ પૂર્ણાનંદી બને છે. | ૪ ||
પ્રભુ છો ત્રિભૂવનનાથ, દાસ હું તાહરો, હો લાલ II દાસ II કરૂણાનિધિ અભિલાપ, અછે. મુઝ એ ખરો હો લાલ II અછે II
