________________
૧૦૭
છટ્ટા શ્રી પદ્મપ્રભ પરમાત્માનું સ્તવન કરવાની રૂચિ છે. ઇચ્છા છે. પરંતુ સૂર્યનો ઉદય થાય ત્યારે જ આ બધાં કાર્યો જીવ કરે છે. એટલે કે સૂર્યનો ઉદય થયો એ પ્રબળ નિમિત્તકારણ છે. તે સૂર્યનો ઉદય કોઈને કહેતો નથી કે હું આવી ગયો છું તમે કાર્ય કરવા માંડો. આમ તે સૂર્ય જીવોને પ્રેરણા કરતો નથી. તો પણ લોકો તેને પામીને જ કાર્ય કરે છે. તેની જેમ આ જીવમાં જ ગુણોની સંપત્તિ પડેલી છે. ચિદાનંદતા પડેલી છે. (જ્ઞાનાદિ ગુણોની સંપત્તિનો આનંદ પડેલો છે) તથા સુવિલાસતા એટલે કે અનંતગુણોની સંપત્તિને ભોગવવાપણું આ આત્મામાં પડેલું જ છે. પરંતુ તે ત્યારે જ પ્રગટ થાય છે કે જ્યારે આ આત્મા જિનેશ્વર પરમાત્માનું ધ્યાન સાધે. અર્થાત્ જિનેશ્વર પરમાત્માના શાસનનું આલંબન લે તો જ આ સત્તાગત રહેલી ગુણસંપત્તિ પ્રગટ થાય છે.
જેમ સૂર્ય કંઈ કરતો નથી કોઈને કંઈ કહેતો નથી તો પણ સૂર્ય ઉગે ત્યારે જ બધા લોકો પોત-પોતાનાં કાર્યો કરે છે. તેમ પરમાત્મા કંઈ જ કરતા નથી. કારણકે તે પરભાવના કર્તા નથી. તો પણ તેમના શાસનનું આલંબન લઈને જ સંસારી જીવો પોતાની ગુણસંપત્તિ પોતે જ પ્રગટ કરે છે. સૂર્યના ઉદયની જેમ પરમાત્મા તો નિમિત્ત માત્ર છે. કર્તા નથી. તો પણ તે નિમિત્તના આશ્રય વિના કાર્ય થતું નથી માટે નિમિત્તનો નિમિત્તભાવે આશ્રય લેવો પડે છે.
હે પરમાત્મા ! તારું દર્શન મને ઘણું વહાલું છે કારણ કે અનંત અનંત ભવોમાં ભમતાં ભમતાં હું જે ન પામ્યો. તે તમારૂ દર્શન (શાસન) જો મને મળે તો મારું પોતાનું તે અંતરંગસ્વરૂપ પ્રગટ થાય અનંતા અનંત ભવોમાં ભમતાં ભમતાં હું જે ન પામ્યો. તે તમારું દર્શન કરવાથી મારું અનંતાનંત કાળનું દારિદ્ર દૂર થાય અને કર્મોથી અવરાયેલું ગુણસંપત્તિરૂપ ધનાઢય પણું પ્રગટ થાય. માટે તમારૂં નિમિત્ત મારા માટે અત્યન્ત પ્રબળ કારણ છે. તે ૪
