________________
[૫]
प्ररतिविषयात्रामे याऽशुभे च शुभे रतिः । चौरादिभ्यो भयं चैव कुत्मा कुत्सितवस्तुषु ॥१० वेदोदयश्च संभोगे व्यलीयेत मुनेर्यदा । अन्तःशुद्धिकरं साम्यामृतमुज्जृम्भते तदा ॥११॥
(રાઃ ચાત્તાપક) -જ્યારે મુનિને (તેના ચિત્તમાંથી) સર્વ અભીષ્ટ વસ્તુઓમાં રાગ, અનિષ્ટ વસ્તુઓમાં દ્વેષ અપરાધીઓ ઉપર ક્રોધ, બીજાથી થતા પરાભવમાં માન, વસ્તુની પ્રાપ્તિમાં લોભ, બીજાને ઠગવામાં માયા, (વસ્તુ) ચાલી જાય ત્યારે તથા મૃત્યુ થામ્ર ત્યારે શેક અને.(વસ્તુ) પ્રાપ્ત થતાં અને જન્મ થતાં આનંદ, અશુભ વિષયના સમૂહમાં અરતિ (દુઃખ) અને શુભમાં રતિ (સુખ, ચેર આદિથી ભય, બીભત્સ વસ્તુઓમાં જુગુપ્સા, સંગમાં વેદનો ઉદય (ભેગની ઈચ્છા)આ બધું નાશ પામે ત્યારે જ અંતઃ કરણની શુદ્ધિ કરનારૂં સમતારૂપી અમૃત વિકસે છે. (અર્થાત્ ) ઉત્પન્ન થઈ વૃદ્ધિ પામે છે. ૮-૧૧
