________________
[૧૧] कोमलापि सुसाम्यापि वाणी भवति कर्कशा। अप्राञ्जलाऽस्फुटात्यर्थं विदग्धा चविताक्षरा।।
-કોમલ અને સારી સમતાપૂર્વકની વાણી પણ કર્કશ, વક, અસ્પષ્ટ, વધુ પડતા ડહાપણુવાળી તથા ચીપી ચીપીને બેલાએલી હોઈ શકે છે. (માટે તેવી વાણીને પ્રવેગ ન કરે.) છેલ્લા औचित्यं ये विजानन्ति, सर्वकार्येषु सिद्धिदम् । सर्वप्रियंकरा ये च ते नरा विरला जने ॥१०॥
–સર્વ કાર્યોમાં સિદ્ધિ આપનાર ઔચિત્યને જેઓ જાણે છે અને જેઓ સર્વનું પ્રિય કરનારા છે તેવા મનુષ્યો આ લેકમાં વિરલ જ હોય છે. ૧૦ औचित्यं परमो बन्धु-रौचित्यं परमं सुखम् । धर्मादिमूलमौचित्यमौचित्यं जनमान्यता ॥११॥
--ઔચિત્ય ( ગુણ ) એ પરમ બંધુ છે, ઔચિત્ય પરમ સુખ છે, ધમ આદિનું મૂળ પણ ઔચિત્ય છે અને ઔચિત્ય (જ) લોકમાં માન્ય બનાવનાર છે. ૧૧
