________________
८०२
रत्नसागर..
क्ख ॥ ११ ॥ वमा विरुद ताहरा विख्यात । नर नारी सहु यावे जात । गुर्णेकर गिरुवो समुद्र सरीस । कोमें कोई नकरज्यो रीस ॥ १२ ॥ ( दूहा) रीस न करज्यो कवियणां । में माहरी मतिजार । कहीयो जगमें कुसल गुरु खरतर गब सिणगार ॥ १३ ॥ ( बंद नाराच ) सिणगार हार सोहए। सुकांमधे नु दोहए। धरंत ध्यान जो सदा । टवंत दूर आपदा ॥ १४ ॥ प्रथम तो देरानरै । सुथान सिंधुथीवरै । जेशाण थुत्र जागतो । सुदिध संघ साबतो ।। ॥ १५ ॥ मुखतान मीर सेवता। अनेक पीर देवता। किरो हरें फतै पुरै । गुरू सदा नदो करे ॥ १६ ॥ मरोट थांन मूलगो। एकांत चित्त गो । बीकांण वांन वाधतो । सुथांन थांन साबतो ॥१७॥ प्रजावना रिणीपुरै । नीसा ण वाजता घुरै। नागोर नांम दीपतो । दाशव देवजीपतो ॥ १८ ॥ तोरण तेम सोह ए। जगत्त मन्नमोहए । सरूप मे तै सही । अपार नही जां नही ॥१९॥ महिम्म मालपूरतो । लाहोर दुःख चूरतो। कला अनेक प्रागरे । बत्तीस पवनऊरै ||२०|| दादारी करत सेव । हिंदुओं तुरक्कां देव | सदा शुद्ध सांगा नेर । जालमी करत जेर ॥ २१ ॥ अमरसरे अनेक । राखतो जुठो टेक । मालपुरे मझिमान । खान खान सेवै थांन ॥ २२ ॥ ब्राहणपुरै राजरीत । जे तारणें जगत्रजीत । सोजित सुख सहयं । वेनातटे विरुदयं ॥ २३ ॥ खे जमलै खरो सदा। बाहरु मेरु संपदा । जोधाण जुग्ग जातरा । जुरुंति देश देशरा ॥ २४ ॥ वीरम्मपुर तिम्मरी । करंत नृत्य अम्मरी । जालोर जैत सिंघरी । खंजायते खराखरी ॥ २५ ॥ प्रगट्ट आप पाटणें । सूरत सुक्ख सांघों । अनन्त तेज अहम्मदा । सुमङ्गलोर सर्वदा ॥ २६ ॥ साचोर जु ऊ सासतो। तुरत शत्रु त्रासतो। नदैपुरै जु ईमरे । सेत्रावे कोटले गुरै ॥२७॥ गुरू सदा नदो करै । एकांत ध्यान जो धेरै । जमंत नांण जेतली | कीरत कोम तेती ॥ २७ ॥ ( दूहा ) कला अनेकां कुशल गुरु समरयां होय हजूर । अलगी टाले आपदा । जिम अंधारे सूर ॥ २६ ॥ (कलश) सूर तेज जिम नूर | दूर प्रापद जय टालै । माईतां ज्युं मयाकरी । सेवक नित प्रतिपालै । मनवंबित मायबाप । कुशल गुरु कामिता दाता । पूनिम पूजै पा